Kanıyor yaram
Örtsene üstünü bir geceleyin
Ayfer Artuç
11 Haziran 2008 İstanbulİ/Suadiye
gitiğin yıldızlara benim için de giydir taç
unutma 'ay' ı
pırıltısına tak düşlerini
yaşa
yavaş yavaş..
sevdan çıktığında miraca
Duygular..
Nereye saklanırlar? .. Nerededir onlar? .. Gözlerimizde mi.? . Dokunuşlarımızda mı? Düşüncelerimizde mi Yüreğimizde mi.? .? Düşlerimiz midirler yoksa?
Belki de tümü..
Belki de yalnızca kuşe,beyaz ya da saman bir kağıdın üzerine akarlar kara bir mürekkepten..
Hangisiyle hissettirirler daha çok..Hangisinde gizlidir sorularımız ya da zavallı arayışımız?
Belki de hiçbiri değil ya da hepsi
parmak uçlarımdan binlerce yıldız düşürmek istedim
karanlığına çocuk düşlerimin..
sihri elimde bir aynanın kuğusuydum o zaman
yoktu orda çirkin kardeş..
düşüncelerimi kanatmayan o güzel tebessümlerin
sakın yanaşma tutma elimi
hazan rüzgarları çoktan
kattı önüne bu sevgiyi....
teninin kokusu soldu
.güz güneşlerinde..
gözlerin hicran oldu
tünelin karanlığına kaç kez girdim
öptüm vatmanı
leb-i deryada Haliç'i gördüm
sarıldı geceye gün
güneşin koynuna girdim
savurdu beni karanlığa
boğulursun o derinlerde
saklanmış bir deniz kabuğunun içinde adım
kumların gölgesinde
yakamoz haykırıyor
......... ay nerede?
göremez ki...
incindi kelebek
zaten yaşayacağı bir gündü
bir tek gündü tüm yaşamı
bekledi
mutlu olmayı..
bekledi
kim bulmuş ki özlemelerini
hiç el değmemiş bir camın parlaklığında
kim bulmuş ki
'ikinci 'yüzeni olmadığı bir su
kim demiş hepsiyim ben
kim demiş yüreğim yüzüm ak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!