Süper ego duyumsatmıyor zavallığını
İlle de ben.. ben..ben
Kapanıyor gözler haklı olma adına
Suçlanıyor tüm ‘diğer’ler
Ne zavallı bir kaçış bu kendinden...
gidiyorum izninle
,incittiğin yüreği sakladım bir yerlere
ne varsa yaşadığımız sana bana dair
sevinciyle hüznüyle
aldım yanıma...
gidiyorum izninle...
gülümse sevdiğim
o güzel gözlerinle
gel gitme..
muradım ol
yalnızca sevdiğini söyle..
düşünme
Öyle yerindesin ki bu kalbin
Ne Piyer Loti’nin Aziyade’si
Ne de bir neyden üflenen hüzzam sesi..
Ne anlar Hürrem bu iktidarsız kavgayı
Ne de Süleyman’ın o bitmeyecek sandığı hazinesi...
Nasıl konuk ettim seni yüreğime bilmiyorum.
Serseri adımlarım eşlik ediyordu efkar çökmüş gönlüme...Kıyısı köşesi kararmış,o yalnız kalabalıkların yaşandığı şehirlerden birisinde döneliyordum. Birden iliştin gözüme.
Öylece duruyordun bir köşede...Islanmış bir gecenin, alacakaranlığa koyulmuş sabahında, gölgeleri seçemeyecek kadar yorgun gözlerime indin
Zaman seğirtti gitti usulca.. Solmuş sarı ışıklarını döken bir direğin altında, bir siluet kaldı yalnızca..
İnce.uzun ve dökük...
Gözlerinde yaş yoktu belki ama ben,ağlayan yüzüne baktım.. Omuzların çökmüş gibiydi.. Neden bilmiyorum ama o görünmeyen ağırlıktan içim ezildi
ne olur sil kalbinden adımı
duramam ki ben orda
hüznümün gamzesi
ağlatır gülücüğünü
zifir bir dünyanın
boşluğuna asılır güzel gözlerin
boşver benim kalbimi
neler gördü o
ne kalleşlikler ve ne sevgiler
kırıldı..
onarıldı...
öyle mi sandım
bildim ki yalandı her şey
doğru bildiğini söylemeyecektin
imgelerden ibaret bir düşün içerisinde
‘gerçek’ nerede diye tepişmeyecektin..
inanmayacaktın iyiyim doğruyum diyene
serpilir gülüşün yastığıma her gece yar
gittiğin günün yeşiliyle
solar gözlerim
vedanın hüznüyle
burkulur yüreğim
ceza mıydı bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!