Aydınlık Uğruna Şiiri - Mustafa Atiş

O bir gençti
Gücü damarlarında saklı
Ve kalbi inanç doluydu
Her sabah;
Şafakla düşerdi yollara
Adımlarını seri atardı
Durmadan bir şeyler arardı
Kimseler bilmezdi aradığını
Sormazdı da
Yorgun düşünce
Başını dizine dayar
Düşünürdü

O bir gençti
Çocukluğundan nasibini alamayan
Issız sokağın harabesinde
Tek başına yaşardı
Dargındı maziye
Ama umutluydu yıllardan
Beklerdi, hep beklerdi
Kimseler bilmezdi beklediğini

Mekânı
Kördüğüm sokaklardı
Karanlık çökünce
Devamlı yıldızlara bakardı
Uyumadan önce
Solmuş bir resim çıkarıp
Öperdi

Seher tünelinde yol alırken
Ezan sesleriyle uyanır
Koşardı mabedine
Hep ağlardı seccadelerde
Kimseler görmezdi gözyaşlarını

O bir gençti
Yaşamı zincire vurulan
Kalbi kelepçeli, duygusu tutsak
Ebedi bir tutku uğruna
Esiri olmuştu kaldırımların
Ve bir gün
Yine kaldırımlarda bulundu
Elinde solmuş bir karanfil
Sessizliğin en koyusuna sokulmuştu
Artık aramıyordu
Arayamazdı da…