Mustafa Atiş Şiirleri - Şair Mustafa Atiş

“Boğazımdan geçirmem Haram(i) , eşkıyayı”
Dedi kutlu bir ordu sarstı bütün dünyayı
Yüz binleri toplayıp İstanbul sevdasıyla
Hamilton’un Churchill’in karanlık hülyasıyla
Kırmızıya boyanmış rengi sağır bir savaş
Sebebi sonucundan daha ağır bir savaş

Yaralı kuşun kanadından
Tüy tüy dökülürken umutlar
Bir gönül vazosunu
Kırmanın kolay
Onarmanın zor olduğunu
Yaşadıkça öğrendik

Gönül bu yağmur ister sinesinde toprağın
İlhamları verilir ve yeşerir tabiat
Her suyu bir vadiye, her ağacı bir dağın
Dallarda bir tomurcuk çiçek açar, öyle gel

Güneşten bir nur düşer dağların örtüsüne

Renkli hülyalarına kan mı karıştı çocuk!..
Yitik sevdalarına can mı karıştı çocuk!..
Elinde oyuncağın mezarına gömüldü
Sen kalem tutacaktın, an mı karıştı çocuk!..

Ah!.. Sızlayan yarama merhem olmaz sözlerin

Yayla güzel olunca
Tulum sesi çalınca
Bir horon oynayalım
Kanımız kaynayınca

Ver elini elime

Dün aldım haberini
Yine yalnız kalmışsın
Birçok yaran var iken
Yine yaralanmışsın

Ayrılıklar böyledir

Rüzgarda bir tufan dağ yamacında
Ana, baba, kardeş ayak ucunda
Sararmış mektubu var avucunda
Kan ile yazılmış, yaprak dökümü

Uzanmış vücudu toprak üstünde

Düşlerini gömdüğün hüzünlü pınarlara
Sevgini öldürüp de vardan mı geçeceksin?
Sarıp umutlarını gizemli baharlara
Çiçek açmadı diye zardan mı geçeceksin?
Küller uçmadı diye hardan mı geçeceksin?

Çalar kemençelerin dumanlı havalarda
Sevda türküleriyle yürürler yaylalarda

Yayla çiçekli yayla tepelerinde kar var
Senin de benim gibi yüreğinde efkâr var

YEŞİL BEYAZ İNTİZAR

“Hasret bir kurşun oldu, yaktı ciğerimizi
Biz sılaya vurulduk, gurbet öldürdü bizi”