Mustafa Atiş Şiirleri - Şair Mustafa Atiş

İki sayfa verdiler şehrengiz Çayeli’me
Ne çaya değdi elim / Ne çiçeği elime


Sıladan haber var mı, söyle ey seher yeli!
Bensiz yine açar mı baharlara Çayeli?

Dumanlar siz söyleyin
Yaylalara kar var mı?
Yüreğimi üşüten
Yayla mı yoksa yâr mı?

O dağlar karardınız

Yüreğine
Ab-ı hayat damlasın
Umutların tomurcuk
Duaların gül açsın

Gülzarlara kar düştü, yâr düştü yüreğime
Üşüyor karanfiller güllerin kaderine
Lâl olup kelimeler saplanırken bağrıma
Ellerin kanayacak gönül yaralarıma

Üç gül büyüttüm gülzârımda;
Biri soldu, talan oldu
Biri öldü, yalan oldu
Biri kaldı, Gülhan oldu

Birinci Gül

Balıklar takılırken
Oltalara, ağlara
Ne türküler yazılmış
O sevdalı dağlara

Kaçkarlara kar düşer

Kays’ı Leyla, Ferhat’ı Şirin vurdu
Güller dahi küstü hep bülbüllere
Gidişinle ab-ı hayat kurudu
Yağmur gibi hasret kaldı çöllere

Vuslatı çalmayan saza döndüm ben

Bir garip devranı gördük
Gülen de var, gülmeyen de
Gurbetleri tel tel ördük
Gelen de var, gelmeyen de

Kahraman Mehmetçiğe;

Gökte bulut, kalpte umut pusuda
Yağmur olsun, vuslat olsun emeller
Siz de gelin öksüz değil bu sevda
Şahit olsun davanıza âlemler

Gözlerime aşina sürgün gözbebeklerin
Gül açan düşlerimde gülüşün miras kaldı
Buğulanmıştı sanki hazan olunca mevsim
Avuçlarım üşüdü bırakınca ellerin
Veda gözyaşlarıma vurgun olan yas kaldı