Aydın Gürz Şiirleri - Şair Aydın Gürz

Çiçekti sözlerimde
büyüdü gözlerimde
Annem..

Aydın Gürz

Olmasaydı çileler
emeğin değerini
nerden anlayacaktın
olmasaydı ölümler
zamanında sevmeyi
nerden öğrenecektin…

Varalım vusule
Dönelim usüle
O güzel Resul’e
Pul olmaya geldik

Varalım Hilal’e

Bosna’yı geçti bu yara,
Öğretmenlerin bahtı kara.
Güneydoğu katliam ana,
Ölmesin öğretmenler.

Bilgi vermesin diye,

Şair sözü olmasa
Sazın teli neye yarar
Sözsüz kelam
Perdeyi neyde arar
Aydın Gürz

Ne zaman sevmeyi öğrendim.
O günden belli hep seni sevdim.
Ve karagözlerini…
Ama şimdi yoksun biliyorum yakınlarımda
Bir yerdesin fakat yoksun.
Garip meçhullerdesin şimdi

Seni en çok, yaralarımdan
Öptüğün zamanlar severdim.
Şimdi en büyük yaram sensin
Hadi gel öp kendinden de
Seveyim seni yeniden

ORDA Kİ İNSAN
aldanma nafile
üç günlük dünya
bitimlik canın var
aldanma nafile
“biz namazlık saltanat”

Şimdi yar diyorum sana yarim
Ortasından yarılıyor kalbim
Bir tarafı sen oluyorsun sevdamın
Bir tarafında yardan düşen yarınım
...
Aydın Gürz​ ​

Oysa ki seni hiç sevmemiştim… okul açıldığında okulu, servis beklerken durakları sevdim. Kışın
Ayazlar da kayıp düşmeyi, yaşamı durduran soğukta ellerim titrerken sigara içmeyi sevdim.
Oysa ki seni hiç sevmemiştim…
Kalabalıkta yalnız kalmayı, her taraf ışıkken karanlığı sevdim. Güneş doğarken ayın gizemli ışığını beklemeyi sevdim.
Ve yine her kış geldiğinde yazın sıcaklığını, her sonbahar yaprak dökümünde baharın gelip çiçek açmasını sevdim.
Oysa ki seni hiç sevmemiştim…