Ayçiçeği Kalırsam Bu Diken Tarlasında

aşkım
yaramın kökünden başlarsa aşktır artık
uçurumlarımın dibinden
can damarından kadim yalnızlığımın
ve ay çiçeği kalırsam bu diken tarlasında
aşkım aşktır...

çöl ıssızın ucunda açan gül gerek
gecenin acısını darmadağın etmeğe
o zaman ağustos keser öpüşlerimle
dudağında ayazlanmış gülüşler
yaramı yol kopar
yol kopar yüreğimi kökünden
sağalt bağrında o zaman belki gerçekleşir düşler

yoldan gelen yolcunun heybesine bakarlar
benden sana armağan
sonsuz çöl susuzluğu bir yürek dolusu yara
bir türkü olurum yaslan acılarınla
kır çiçeklerinin ve hazanların dilinden
bir türkü olurum beni fırlat uçurumlarına

gecem
düğmelerin çözülür
ay görünürse üryan
yüreğin çözülürse
giz ecem
...çiçekler açar solardı
bin mevsim geçti şarkısız
bir kuş gelip konmadı
içime kök salmış dala
aklığın serap olmaktan çıkarsa çölümde
ey düş
bunca yalnızlığımla sars her şeyimi
beni yağmala..
18.09.99

adnan durmaz