Ayça Öztorun Şiirleri - Şair Ayça Öztorun

Gölge dediklerin,

gölgesini üzerinden
çeker de,

Sözümü geri almayacağım
Sözüm meclisten içeri alenen
Küfür sana yakışmadı diyorsun
Sensin beni küfre sevk eden

Bir cenaze vardı ortada gömülmeyi bekleyen,
o bir umut, biraz sabır diyordu sezdirmeden!
Bekledi, bekledi ne gelen vardı, ne çoktu giden...

Gece sessiz gece uzun

Bir ben varım karanlığın içinde

Biliyordu fakirliği fukaralığı

Ekmek kavgasını, acı lokmayı

Döktü yazılara bereketli toprakları

Sular gibi coşarken sesin,

Seyhan nehrinde gürleşiyor,

Niye döndün sırtını topraklarına?

Ne tohumlar sürgün verdi
çınar gibi Toros’ta

Saklambaç oyununu hiç sevmem.
Arkam önüm sağım solum sobe demem ben.
Gözlerim sanki bu oyunun içinde yumuk kaldı.
Coşkuyla sobelemek istediklerim hep benden saklandı.
Hep bende saklı kaldı.

İlkin baharda tanıdım her çiçeği

Nisanın harman olduğu yağmurda gördüm gökkuşağının rengini

Hayata sırtımı dönmeyi,
kendimle baş başa kalmayı,
insana dair yaşamam gereken ne varsa temkinli adım atmayı,
adım atmayı öğrettiklerim öğretti bana.