“Sen” nöbetindeyim her gece…
Uykusuzluğumun adı “sen”,
Çâresizliğimin adı “sen”,
Yoksunluğumun adı “sen”,
Yalnızlığımın adı…
“Sen”…
şerefe dostlar!
kadehimi, güz dökümüyle savrulan ölü yapraklar için kaldırıyorum!
sarıya çalan tenlerindeki teslimiyetçi bakışları arasında
toprak ananın kucağına süzülen ölü yapraklar için!
şerefe!
Gümrah saçı örten bir beyaz perde
Cemâlinde özlem, cemâlinde nûr.
Bir kelâm eylesen, devâ her derde
Bir tebessümüne, kâinat durur…
Beklersin bir garip, Tatlı Çeşmede;
Tersten giydim gömleğimi
Bağladım kollarımı, oturdum.
Duvarların rengini beğenmedim
Beyaza boyadım delice…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!