Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

Herkesden cevap geldi ben ki senden beklerken,
Keşke senden geleydi... ama geç ama erken,
Diye diye yanarken ve geçmişi anarken,
Bir de gördüm ki gelmiş tam da aklımı yerken.

“Elestü bi rabbiküm? ” dendiğinde duyamadım
Sana takılmıştı gözüm...
O gün bugündür takılı,
İşte bu yüzden ya halâ, halâ yanıyor özüm

Bir baksan ki görürsün, aşkım öyle berraktır!
Gözlerin bir okyanus...gönlüm orda zevrakdır,
Dümeni - küreği yok! Sağa - sola savrulur,
Dersen “seviyor musun? ” cevap: “Evet! Elhak”tır!

Bir ak zambakcasına, beyazlar içindesin,
Böyle her fotoğrafın, şiir yazmama esin,
Objektife bakmışsın...yine, yine yakmışsın,
O pozda, Huri misin? Peri misin? Sen ne’sin?

Ne diyor Nâzım: “Gerekmez elmanın sevmesi beni,
Sevmem için”... ki sen sevmesen de seviyorum seni!
“Aşk iki kişiliktir” diyen, ne kadar yanlış demiş! (*)
Sevmemiştir o, sevmemiiiş! Ne birini ne kendini.

Mail’de adını bulmak, seni bulmaktır bana!
Yazdığını okumak? Deli olmaktır bana!

Olmayınca hiç haber - bir cevap - bir karşılık,
Önce sabretse bile... deliriyor bu âşık.

Rica etmezsin sen, emredersin sadece bana!
Rican bir emirdir bence, diyeyim de bil, sana,
Hem yak - kavur beni gözlerinle, o günden yana,
Hem rica ha? Rica? Yapma bunu ya... yapmasana!

Maviden siyah renge döndü ekran, karradı!
Tenim soldu, bet beniz attı...yüzüm sarardı!
Sustu! Enother Life Gazinosu gibi... sustu!
Sevsi idi... ne yapar eder, yine arardı!

Bir omzumdan HAYYAM bakar, bir omzumdan YUNUS KOCA,
Bir yanımdan KARAC’OĞLAN, bir yanımdan VEYSEL Hoca!

Sol taraftan NAZIM HİKMET, sağ taraftan ORHAN VELİ,
Ense köküm şair dolu, gel de olma... olma deli!

Korkuyorum açmağa, ne dedin bilmiyorum,
Ne yazdıysan razıyım... çün seni seviyorum!
Tek dileğim sağlığın, mutlu - huzurlu olman!
Artık rahat uyurum... yatmağa gidiyorum.