Atakan Kartaltepe Şiirleri - Şair Atakan ...

“Oldum” yok! “Oldum” yok! “Olacağım” var,
“Olmak yolunda... çok bulacağım var”,
“Olmuş olmak”, “OLMAK”, bana mı mahsus? !
Varmaya ki çoook yok alacağım var!

Olmasaydın, hayatım... siyah beyaz olurdu,
Olmasaydın, şu âşık... susuz kalır kururdu,
Olmasaydın sen eğer, hayat ki neye değer?
Olmasaydın, Atakan... nasıl hayat bulurdu?

Sen olmasaydın eğer...şiir falan yazamazdım!
Sen olmasaydın eğer...yooo! Şair olamazdım!
İyi ki gördüm seni...sevdim de yandım sana...
Sana şiir yazmasam...sonraya kalamazdım!

Kim ki sevilmiştir, bu hoşuna gitmiştir pek!
Böylediiir bu, böyle! Tâ (*) Havva’dan bugüne dek,
Yazıyorum aşkımı, okuyooor, biliyorsun!
Olmasın hiç “şüphen”, “acâban”, olmasın hiç “şek”!

Kimler sevdi seni? ..bilmiyorum! ..istemem de!
Bense...o günlerden bu yana...hiç gülemem de...
Her canlı, doğar ve...büyür...ölür! ..ölür amma...
Sürdüğünce bende bu aşk, sanki...hiç ölmem de

Kış’ın kar yağıyor... Bahar’da yağmur,
Ne sönüyor bu aşk, ne durak... ne dur!
“Nasıl şey derseniz, bu aşk, nasıl şey? ”
Derim ki “Olursa, bu kadar olur! ”

Cümle âlem bilsin ki sensin yakan bu gönlü,
Öyle bir sevdâ ki bu, sana hep... sana yönlü!
Yıllar yılı sürmüşken... söneceği de yokken,
Yana yana bitecek, Atakan’ın şu ömrü

Her kadının, vardır bir omuza ihtiyacı...
Omuzsa da o, olur kimi de bir baş tâcı...
Gereken düşürmemek tâcı o baş üstünden...
Tâcın da omzun da yok tamiri, yok ilâcı

Her teline gönlümün, her bir bakışın değmiş,
O bakışlar bende’ni bir yay gibi de eğmiş,
Şu aşk ki ne tatlı şey! Say ki şarap say ki mey,
O sarhoşlukla, hoşlukla yanar... derim ki yeğmiş!

Kiminin, anası bellidir... babası belli!
Kiminin, anası belli... babası yüzelli!

Sen, sen ol uzak dur yüzellinin her birinden,
Aman! Zarar görürsün kadın’ından - er’inden!