Ve Dumrul tükeniyordu
Hem kendi ve hayalleri
Hem ömrü ve ümitleri tükeniyordu
Uçup giden umutlardan
Tutunacak tek bir dal kalmıştı
Tıslarcasına kanına süzüldü Azrail'in sesi
Aydınlık şimdi ortalık güneş batana kadar müddet sana
Kimi istiyorsan çağır
Gelsin senin yerine canını koysun avuçlarıma
Ancak o zaman izin vereceğim yaşamana
olmadık bir soluk
oldurdu tüm bunları
can verdi sıcağın tınısı
canlılığın karışık mutluluğunu
almaya hazırdı
Dünden geçerken sana dolanıyorsam
Bugünleri seninle tüketiyorsam
Nefesim bana isyandaysa itinayı elden bırakıp
Adını andıran her kelimeyle
Yeşil-elâ gözlerimde menevişler oynaşıyorsa
Elerimde sımsıkı tuttuğum aşkımdandır
İntihar sarısı ellerinizi uzattınız
Elleriniz biçimsizdi
Aldırmadı ucundan yeşil damlayan kirpiğim
O sarı ki kayaları sıçratırcasına dağa taşa bulaştırdınız
Kayalar çelimsizdi
Anlam denizin belirsizliğe kilitliyken
Damla olup sızdım içeri
Zindanlarında nehirleşip dolaştım da
Ne sen kal diyebildin
Ne ben küflü gece kokularını sevebildim
Bir ilmekle başlar gözün feri
Sabır nidalarıyla sıraya dizilir
Günde gezinir geceye dirilir
Arada eciş arada bücüş salınır
Bir bakarsın inci inci çizilir
bak seni yazıcam yine harf harf
s e n
istesen de istemesen de
hatta farketmesen de
burdasın benimle
Hercaidir yaz
Unutur da unutturur da
Sadece bahardır yılgınlıkları son bulduran
Toprak dallar yuvalar yenilerken kendini
Pıtırak gibi her yürekten aşk fışkırır
Yeşilin alacasına ev sahipliğindeyken gözbebeği
geceme sıcak güneş aşkınla közüm oldun
baharlar sereserpe kışlar yıkıldı gülüm
gülüşlerce neşeyle avuçlarıma doldun
sen varsın ya gönlümde güzden kurtuldum gülüm
sancıları yokedip kanımda hızla aktın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!