Aşık Sümmani Şiirleri - Şair Aşık Sümmani

Ey gönül devr-i âlemde çektiğin davâ nedir
Seni böyle derde salan bu nefs-i havâ nedir
Bir gün olur güneş batar gül solar bülbül gider
Bu meşekkat bahçesinden aldığın meyve nedir

Hocalar kitabın açar başın Bismillâh ile

Esrarı bülbül olan gülşâna çıksın durmasın,
Fethine devam eden merdâna çıksın durmasın.

Her kimin ki derununda demi var devranı var,
Ne lazım nihan etmek meydana çıksın durmasın.

Tâ ezel bülbül eyledim, hare gönül ben seni,
Her veçhine müştak ettim,nare gönül ben seni

Sen çektin ten iklimini, her vakit ziyan için,
Her Müddet davet eylerim, kâre gönül ben seni.

Kimden sual edip kimden öğrenim
Göstere canana yol kapısını,
Cananım var iken ben kime gidim,
Canandır gösteren han kapısını.

Şeriat tarikat maksuda yoldur,

Can bedenim aşk oduna daima niran olur
Mürşide hizmet edenler hâk olur irfan olur
Dünyaya cifa demişler talip olan kilâp
Geçer cümle saltanattan akıbet pişman olur

Guş versene arzu gönül kamilin ülfetine

Şahsın meşrebine muvafık eyle,
Kuru dava ile irfanlık etme,
Kuvvetin nice ise o kadar söyle,
Nefer rütbesinde sultanlık etme.

Bir renkte olmalı gönül,göz,yürek,

Müddet tamam oldu rıhlet göründü,
Bozuldu devranım kalmadı rahat,
Evlat eyal bütün yasa büründü,
Herkes bu badeden içer akıbet.

Hal ehli olanlar buna ağlanmaz,

Tersine mi döndü devrân biz için
Firkatli mâtemli zamâna kaldık
Bundan böyle âh u figân biz için
Hâinler elinden amâna kaldık

Her ne yana baksam işler harâbât

Bâb-ı âlişândır ârif-i billâh
Hakîkatten doğru râhı gösterir
Arz-ı matlûbâtı pend-i bismillâh
Mânâsında vech-i mâhı gösterir

Mest ü hayrân etmiş ol bâd-ı sabâ

Canı canan yaktı,ezel cana verdi yâreler,
Gayrıda himmeti la dır yarendedir çareler.

Yaktı hicran ateşine teni rahatda eğer,
Kılar hasret kılıcını,canda artar nareler.