Asi Yılmaz Şiirleri - Şair Asi Yılmaz

Ay yok karanlık bir gece
ıssız ve sensiz bir sokakta,
yürümekteyim bir başıma;
seni duymak duyar gibi olmak...
Başımı kaldırmadan adımlarımı sayar gibi,
Yürümek boşlukta

Yıllardır içimde yanan kimsesiz aşkın sahibi
Geceleri yıldız olup kaysan yüreğime
Özleyince seninde elin değiyor mu kalbine
İçine bir ateş düşer mi seninde
Ellerini avuçlasam saçlarını koklasam,
Alışığım ben seni sevmelere

Her gün biraz daha alışıyorum sana
Bir alışkanlık bu kadar güzel olamaz
Nasıl da başım dönüyor, aldığım hazdan
Alışkanlıklar korkutur bazen insanı
Düşün sene, kendime bile alışamamışım yıllar yılı
Ve şimdi sana alışıyorum, özlüyorum

Usul, usul gözlerin kapanır
Yorulmuşsundur düşlemekten
Gitmeler düşer aklına ürkütür seni
Bilirim alışmak zor olur gitmelere
Özlem yüklü, hasret kuşanmış
Gitmelere dair kaç şiir yazabilirsin

Seni öyle gizlerim ki yüreğimin en derinine
Çizdiğim resimlere, yazdığım şiirlere
Şarkıların en derin nağmelerine…

Sen kalacaksın kimseler bilmeyecek
Görmeyecek

Sensizliğin üzerine şafaklar söker
Gözlerim gözlerine değse yüreğim yanar
Bastığın yerde fesleğenler açar
Avuçlarımda kırmızı güller
Ellerimi uzatsam gözlerin beni yakar

Sana yürüdüm iklimler mevsimler boyu,
Yolunu kaybeden gezgin gibi dolaştım
Zemheri rüzgarları soluyan, yüreğimle sevdim seni
Gönül bahçemde büyüttüm nazlı bir gül gibi
Önce gözlerin değdi gözlerime
Titreyen bir alev gibi dokunabildim ellerine

Usul, usul gözlerin kapanır
Yorulmuşsundur düşlemekten
Gitmeler düşer aklına ürkütür seni
Bilirim alışmak zor olur gitmelere
Özlem yüklü, hasret kuşanmış
Gitmelere dair kaç şiir yazabilirsin

Karanlığı aralamaya çalışırken
Yağmur damlaları düşüyor göz kapaklarıma
Yüreğim titriyor
Bütün gizemiyle gece sessizliğini koruyor
Bense firara sebep arıyorum uykusuz gecelerde
Karanlıklar üstüme, üstüme geliyor

Hesapsız kimsesiz bir zamanda
Kağıda hasretle üşüyen kalemim
Bense hiç tanıyamadım seni
Düşlerine hayallerine hiç dokunamadım
Kavganın ortasında emanet duruşunu sevdim
Benim ki bir ruletti ikimiz adına