Asi Yılmaz Şiirleri - Şair Asi Yılmaz

Daha sen terk etmeden bu şehri
Ben seni özledim sıcaklığını kokunu
Bıraktığın kırık dökük hatıralarla
Yine derbeder oldu gönlüm

Sen gidiyorsun şimdi ben bakıyorum

Bir sis düşer torosların eteklerine
Hüzün basar kentin yorgun akşamlarını
Duygular yoğunlaşır, acılar perçinleşir
Sokaklar sakinleşir
Bir duygusallık iner dağlardan
Boş sokaklara doğru...

Oturmuşum akşamın tanı
Efkar dağıtıyorum
Mutlulukla acıları yoğurup
Sıcak limanlara iniyorum
Ben denize koşuyorum
Yüreğim şubat, üşüyorum

Belki ansızın gelirsin diye
Kapıyı açık bıraktım
Her şey yerli yerinde
Kahve çekerse canın
Her şey bıraktığın gibi

Ne kadar uzak olsan da benden, ben hep sendeyim
Her anında, gözlerinde yüreğinin herhangi bir yerinde
Mevsimler yaza abanıyor, ben sana koşuyorum
Kar boran fırtına kopuyor yüreğimde bazen
Ben kışa dönüyorum
Yedi veren gülleri açıyor yarınsız sabahsız gecelerde

Yalnızlığıma sarıyorum kendimi
Sıkıca kucaklıyorum düşlerimi
Korkular ele geçirmiş tüm bedenimi
Kaybetmekten değil korkum
Kaybolmaktan korkuyorum
Senin yokluğunda bir yangın çıkar

Bütün yüklerden kurtulup
Bir uçurtmanın peşi sıra koşmak istersin
Taşıyamaz olursun yaşamın ağırlığını
Kavuşamayan aşkların yağmuruna vurursun kendini
Nereye götürdüğünü bilmeden
Bilmediğin coğrafyalara taşısın istersin

Acılarımla yüzleşecek kadar güçlü
Sevdanın derinliğini anlayacak kadar bilge
Kırılan yüreğim,acıyan düşlerim tükenen umutlarım için
İntikam beslemeyecek kadar olgunluğu öğrendim
Hayattan…

O kente yağmur yağar mı şimdi
Ilık bir Akdeniz sabahında
Sevgi yüklü gemiler gidiyor bu limandan…

Ayrılıklardan doğan görüşme kavuşma duygusundan başka bir şey değil
Ayrılığa tahammül edememek mi diye düşünüyorum;
Özlem; içinde umut besliyor mutlaka
Telefonların çalması özlemi kamçılıyor sanıyorum ve bir tren istasyonu düşlüyorum
Özlemin başlangıcı olarak kalıyor belleğimde,
Soruyorum özlemin bittiği yer neresi…