Asi Yılmaz Şiirleri - Şair Asi Yılmaz

Hiç olmadı sevdiklerim yanımda
Uzaktan sevdim hep
Ne kadar sevildiğimi düşünmeden
Kimine söyledim
Kimine diyemedim…
Sevdiklerim hiç olmadı yanımda

Şiirler biriktiriyorum sana
Deste deste karanfiller topluyorum
Fesleğenler arasında şiirler derliyorum
Papatyalardan kelimeler diziyorum
Sen gelirsin diye
Hırpalanmış gecelerde seni düşlüyorum

Eski bir alışkanlık mı
Hasretin mi çekilmez oldu
Yoksa unutmak mı uyumak
Başımı göğsüne yaslamayınca
Gece de uzadıkça uzadı
Hasret büyüdükçe büyüdü

Neler oldu sen gideli
Vatanı sattılar
Yaptıklarını yıktılar
Yurtta barış dünyada barış
Ülkede savaş dünyada savaş oldu
Ceza evleri asker,gazeteci

Çocukluğumdan beri acıyor sol yanım
Açlıktan ölen Afrikalı çocukları
Kürk için katledilen fokları
Doğanın neden katledildiğini
Savaşların anlamsızlığını
Düşündüğüm içinmi?

Yaşam istediklerinle yaşadıkların arasındaki bağın kopmasıydı:
Böyle zamanlarda düşünce aciz beden kimsesiz kalıyordu
Sevgi sofralarında beslenmeyi umut etmişti
Hangi sofraya oturmak istese aç kalıyordu
O heyecanla başlamak istiyordu hayata
Zaman her şeyi tüketiyordu

Allaha emanet ol…
Bir veda cümlesi belikli
Bir daha göremeye bilirsin
Görüşüp karşılaşmaya biliriz
Yani ben gidiyorum
Dönüşü bilinmeyen yollara

Yalnızlığı bilir misin sen
Saatlerce düşler kurmayı
Gözyaşlarını silerek kitap okumayı
Karanlığın derinliklerine kitaplar fırlatmayı
Şiirler yazıp yırtmayı
Bilir misin sen…

Güzel günler hayal ettik nasıl olduğunu görmeden
Paylaşmayı düşledik sevgiden söz ettik
Eşitlik ten kardeşlik ten özgürlükten söz ettik,
Hiç birini görme den bilmeden.
Kendimizi sevmeden başkalarına ‘seni seviyorum’ dedik.
Ne istediğimizi bilmeden başkalarının isteklerinle ilgilendik

Çığlık çığlığa yüreğim
damar sertliğinde cümlelerim
suskunluğuma hüzün bulaşmış
Yitiğimi ararcasına tebessüm ararım
İçime yapışan eskimiş bir bakış gibi
Seni aramak