Gözyaşının dili yoktur bilirim
Adı vardır sadece
Dökülür gözlerden
Yüreğe acı ya da mutluluk değince
Mutluluğun adı sen
Acının adı BEN ce;
Yedi kat semanın bilumum tabakası
Altı vakte sığmış kainat harikası
Dervişi, ermişi, âlimi, evliyası
Anlatıyor her şeyi de, duymuyor insan
Duysa bile duyduğuyla aymıyor insan.
Bu sana ilk mektubum.
Yıllar önce yazdığın mektubuna mektupla karşılık vermek yerine, hayatımın masalını yazmıştım ve altına seninle birlikte imza atmıştım .Dakikalarca kovalamıştım ayağına basan ben olmalıyım diye...
Nasıl da geçti o kadar sene .
Daha dün gibi
‘’Kalbimi sar deyişin,
Hayli zaman oldu
bilmem hatırlar mısın?
Pencerenin önünden
geçip sana baktığımı
her adımı yavaş atıp
Senin şehrinde yağmurlar var
Senin şehrinde rüzgârlar
Limanlar var
Koynunda gemiler olan
Bir de ben varım işte
Kırgındık
vefa ekip hainlik biçtiğimizden
kırgındık
gülmek yerine gözyaşı içtiğimizden
oysa bizim için sevmek
Saçı uzun, aklı kısa
Üstelik eksiketek
Dünyadan payı mı?
Karnındaki sıpa, sırtındaki kötek.
İşine gelirse gecesine kadın
Kadınım ben
Ve bilene ne çok şeyim ben
Yeğene halayım, teyzeyim
Toruna nine, evlata anneyim.
Bir yanım merhamet bir yanım şefkat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!