Bugünü unuttum
Dünü unuttum
Yazlar, baharlar,
Kışlar el gibi
Uçup gitti ömür
Eli değse elime
Sesim türküsünü bulur
Evler
Bahçeler
Bağlar ortasında.
Ellerin
İlk yaz çiçekleri gibi
Baharda yeşeren bir dal parçası
Ellerin
Ilık ılık esen bir rüzgâr
Ve biz dört kişiydik
Sabahın güneşi
Gecenin eşiydik
Sevginin kardeşi
Sevdanın ateşiydik.
Uyanır uyanmaz çek perdeleri
Aç pencereleri
Işık girsin içeri
Yanında temiz hava
En derininden soluklan şöyle bi
Sen gelirsin şehir güzelleşir
Parklar, duraklar
Adımlarının değdiği yere kadar
Çiçeklenir caddeler, sokaklar...
Seni beklerken
İçimde şehirler yıkılırdı;
İçinde posta güvercinleri
İçinde ben.
Seni beklerken
Hani diyorum gelsen
Ya da ''gel'' desen
Kiraz yaprakları solmadan
Mevsim güze durmadan
Henüz yazın başındayken
Seni görünce
İçimi kaplıyor kuşların sesi
Gölgesini düşürüp yanağıma
Yüzümde boy veriyor çocukluk neşesi
Adı olmayan bir acıydı bu
Ne ayrıydık, ne de birlikteydik seninle
Eski ama eskimeyen bir aşktı bizimkisi
Umudumuz ondandı belki de.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!