Arif Altunbaş Şiirleri - Şair Arif Altunbaş

Bunlar kim anneciğim
Karabasanlar gibi
Abanan üzerime
Güpegündüz aşikar

Beni benden kaçıran

Hangi iklimlerdesin
Yüce dağlar başında
Bir anne şevkatiyle
Bağrına bas al beni

Acılarım sevdamdır

Oniki eylül bindokuzyüz seksen
Gece dört sularında korkular kolgeziyordu
Issızdı Ankara sokakları gibi ülkem

Gölgeler ürkek ürkek yürüyordu
Taşları bağlasalar bile

Fatihim´e

Gözünü dünyaya ilk açtığında
Zorlandın alırken ilk nefesini
Kötü dünyamızla tanıştığında
Baktın ama tanımadın evreni

Nasıl ki geceler karanlık aysız
Sensiz yanlızım kaf dağlarında
Oklarım hedefe gitmiyor yaysız
Sevdamız dağlara tırmandığında

Ufkumda batmayan çoban yıldızı

Varoluş savaşımın şarklarını
Rüzgarlar besteler karlı dağlarda
Vahiy erleri örür mevzilerimi
Sana neler neler söylemeliyim daha
Ateşi ateş yakıyor
Zorbayı zor durduruyor

Gönlümü yaslayıp en yüce doruklara
Gideceğim dağların başına gideceğim
Beyaz atlara binip sonsuz yolculuklara
Cıkarak bu dünyayı size terk edeceğim

Yanlızlık zindanımda bir tutsak olsam bile

Zulmün ve işgencen hız verir bana
Gece baskınların vız gelir bana
Bilirim tek suçum vahye sarılmak
Yusufum zindanlar haz verir bana

Savaşım barışım hep Haktan yana

Ey bendeki sen ben ki sendeki benim
Ben seninim senin bendeki rengin
Tüm benliğimin, kimliğimin
Olmazsa olmaz ortak tonu
Habilin şehadet yolu
Vahyin radikal varisi

Vurgun yemiş alanlardan büyülü sokaklardan
Savaşcı yüreğimi ve kimliğimi alarak
Omuzlarımda dağ gibi bir vebal ile
Bu kenti onurluca terketmeliyim
Ashabı Keyf uykularından uyanarak