Arif Altunbaş Şiirleri - Şair Arif Altunbaş

Yildızlı gecelerin sessizliğinde
Ulaşacağım saman yolundan sana
Sınırları kuşlar gibi aşarak
Kanat açacağım kıyılarına

Dizgininden boşanan küheylan gibi

Dağların başında benim kimsesiz
Hiç bir yerde çıt yok her taraf sessiz
Alem anar onu kendi diliyle
Canlı cansız ve de ruhsuz bedensiz

Yoktur kainatta bulunmaz eşi

Nice gece baskınlarından,
Fırtınalardan ve depremlerden sonra,
Fay hattında yaşamanın ezikliğini duydum
Postal sesleriyle uyandığımda
Rüyalarım kurşunlanmış bir serçe kuşu
Çarmıha gerilmiş düşüncelerim

Gidişin yaprak dökümü baharımın
Aramızda derya gibi dağlar var
Gel diyemiyorum ve de gelemiyorum
İçimde hasretin çağlayanı var

Kavgamızın burçlarında

Şehit Bahaddin Yıldızın anısına
Bir yıldız daha kaydı aramızdan
Sessiz ve sedasız süzülüp gitti
Bir haber gelmiyor maveramızdan
İçimize ateş ekilip gitti

Aziz ilkima
Ben severim hep seni
Sen seversin hep beni
Kimseler ayıramaz
Bin yıllık bu bedeni

Gönlümde bir güneş doğmaya başlar
Ağartır içimin zindanlarını
Yüreğimin çarpıntısı yavaşlar
Dondurur katillerin bile kanını

Dağılır ufukta bütün hüzünler

Seninle şafağıma yalancı bir tan düştü
Batırdın güneşimi içime zindan düştü
Baştan başa yarasalar işgal etti ülkemi
Tertemiz tarihime simsiyah katran düştü

Putlar sardı her yanı halkım isyana düştü

Bir bir gemilerimi yakıpta gittim
Ben kendimle kalakaldim birisi
Bir sürgün gibi bırakıpta gittim
Bu sahilde bir ben varım birisi

Arif Altunbaş

Bu dağlar karlı dağlar
İçimde yanardağlar
Zirvelerinde kar var
Yüreğim ki kan ağlar

Bu dağlar harlı dağlar