Arif Altunbaş Şiirleri - Şair Arif Altunbaş

Çocuk yaşında daha, ezan dinmiyecek
Bayrak inmiyecek, kula kulluk yok diye
Din, vatan ve namus uğruna
Dedem Nasuh Erdoğdu kurşun sıktı yunana...

Savaş bitti

Varoluşumuz tehdittir varlıklarına
Kabil soylu katillerin
Biz zulüm içinde özgürlük diye doğmuşuz
Kalu bela demişiz taa yürekten
Varoluş savaşına dahil olmuşuz

Ben daha küçüçüktüm
Kaya yat yat uyu ayşe top oyna
Diyerek öğrendim latin alfabesini Tatarocağı okulunda
Ali ögretmenin sol elindeki cumhuriyet gazetesinin içinde gizlediği
Karaağaç sopasının izleri avuclarımdadır hala
Mor zambaklar gibi açtmıştı parmaklarım

Ibrahimle tanışıp güllerle dost olmuşum
Nemrudun ateşini görüp vahyi kuşanmışışım
Hamanlarr kesince yollarımı firavunlar boğunca çığlıklarımı
Mazlumun kafasında bilinç münafığın ensesinde kılınç olmuşum
Zulme ve zalimlere başkaldırmışım

Anneler onların peşinden koşar
Ay ve güneşin döndüğü gibi
Onlarsa koştukca koştukca coşar
Yükseklerden akan bir nehirler gibi

Anneler çocukların gönüllerinde

Büyük görünür ülkemde alçakların gölgeleri
Karabulutlar gibidir zulmün ayak sesleri
Kızıl deniz Tur-i Sina iz sürür durmaz
Peşimizden gelir Firavunun askerleri

Yarasalar işgal etmiş geceleri

Fosfor gözlerimizde alev alınca gece
Fıratın suları bir savaş atı gibi kişner
Tel örgülü mayınlı sınırlar silinir aramızdan önce
Kırılır zulmün çelik kabuğu bir bir
Suskunluğumuz şanlı bir kıyama dönüşünce

Mehmet Akif İnan Hocam‘a

Beni benden alan yar, yangınlara salan yar
Yar başlarında tutup, yare yar eden yar
Ey yar, sen ey yar,
Sanma uzaklardayım aramızda dağlar var

Ey Yusufları esir eden zindan
Bu şehrin isyan kokan meydanları
Put yapan puta tapan Samiri
İnsafsız Karun dikdatör Haman
İnsanı can evinden vuran inkarın pramidleri
Ve sen ey zalim ve alçak Bel`am

Ansızn yıldızlar kayıyor uzadıkça uzuyor gece
Ayak seslerini duyuyorum geliyor sessizce
Bir küheylan kişniyor bir tüfek ateş almak üzeredir
Damarlarıma giriyor kanımı kaynatıyor gizlice

Samanyolu benimle geliyor ay önümde eğiliyor