Arif Altunbaş Şiirleri - Şair Arif Altunbaş

Nasıl nerede ne zaman
Uyanılır bilinmez bu rüyadan
Çıkılır geri dönüşsüz yola
Demir alınınca bu limandan

Bir kucak nefes gök sofrasından

Doğ ey güneş doğ artık üstümüze doğudan
Bunca zulüm, katliam ve işgallerden sonra
Kır ellerimizdeki paslanmış zincirleri
İnanç ve imanımızla dalgalansın kafkasların bağrında
Özgür bir bayrak gibi yankılansın kavgamız
Çeçenistan dağlarında

Dar zamanımda
Bir nefes gibiydin yalnızlığımda
Isyana kalkarken şehrin boğulduğunda
Meydanlarda bir sen vardın
Özgürlük anıtı gibi dimdik
Ölü mahşer kalabalığında

Sensiz ömrüm sular gibi akınca
Basılır yarama tuz gizli gizli
Sevda ateşi ki beni yakınca
Erir dağlardaki buz gizli gizli

Varsa seni sevmek için sakınca

Masmavi düşlerimin sıcaçık kucağında
Uçsuz maveramıza gönlümce koşamadım
Ruhumun kemrildiği dinazörler çağında
Engelleri aşıpta sana ulaşamadım

Bana uykularımi zehir etti akşamlar

Doludizgin atlıların koşar durur damarımda
Vahiy kokulu kuşluklarin söker şafaklarımda

Gül bahçelerinde abansa da ateş yalımları üzerime
Yeniden doğar umutlarım katran yağsada gecelerime

Bir pirifaniyi rüyamda gördüm
Öptüm ellerini yüzüme sürdüm
Kalbimi kalbine bağladım ördüm
Elinde bir kitap al dedi bana

Okudum kitabı kökten dirildim

Başları Himalayalar gibi dimdik
Nice hüzünler dokunmuş alınlarında
İlmik ilmik örülmüş tarihim gibi
Lime lime yürekleri Kerbela

Vurgun soygun arenası postmodern darbeler

Hakikat yolunda dimdik bir başla
Allaha gider yolumuz bizim
Hak yolunda verdiğimiz savaşla
Her yere ulaşır kolumuz bizim

Kesilsekte lime lime makasla

Kuşlar gibi rüzgarlarla yarıştım
Irmak oldum denizlere karıştım
Nefsim olan düsmanımla barıştım
Bu dünyada yerim yurdum var benim

Insanları sınıflara bölmedim