Bir derin yarık açılmış sanki zamandan
Kim ayırır beni bu efsunlu andan?
Mârr sermiş nimetlerini her rengiyle
Dil dönmez bunca hüsnün hoş ahengiyle
Maviler içinden gel ruh-u revanım;
Sevdanla dolsun, alev alsın her yanım.
Aksın tersine nice göller, denizler!
Taşısın ruhum güzelliğinden izler...
Gelip geçer, göremediğim seneler;
Yansıtırken her vakit seni dereler.
Sulh hülyada minik ellerin tek öyküsüdür
Ölüm vatanımın ne ilk ne son türküsüdür
Yıkılan gönüllerde tüm cihan bize enkaz
Çalamaz oldu artık bu türküyü hiçbir saz
Küt saçların oldu gönlüme düğüm,
Mucizesin sen karşımda gördüğüm!
Bir ateş ki, nûr gözlerinde, aman!
Uğruna yakılır, yıkılır hânüman.
Döndükçe uğruna, bu felek çarkı,
Çalsın dursun, ruhumda bu şarkı!
Sessizliğin içinden gelen ses nedir?
Sarhoş eden ses değil midir Kur'andan?
Yıllara sığmadık taştık asırlardan
Çağlayıp geldik ebedi yurt Turandan!
Elde sancakla gelen neferler kimdir?
Nûra boğulmuş bir ordu yaratandan
Hızlı adımlarla ulaşırken mevt yoluna,
Kapladı göğü sis, rast geldim Allah dostuna.
Günahların en büyüğü nefse aldanmakmış,
Meğer sa'det âlemin rabbini aramakmış...
Ömrümü pervane ettim önüne,
Gözlerin gözlerimi seçer diye.
Ağladım, koymadım tek gül yerine;
Bir gün bu diyârdan göçersin diye...
Bu diyâr yokluğunda pek karanlık,
Önümde yarım, üzgün rakı kadehi.
Ay eşliğinde parlar gönül kamehi.
Aklımda diyar-ı dilber, gönülde sen!
Görmez gözlerim sensiz bütün alemi.
Ben şark, sen garp, alemin iki noktası,
Bitmek bilmeyen harp, ömrün son rotası,
Yerle bir olsa bu uğurda tüm cihan,
Huzur yine, bir gül, bir şiir, bir zaman...
Eşsiz güzelliğinle ederken sen naz,
Arkanda öyle bir manzara boğaz.
Hafiften kulağa çalan martı sesi,
Ardımızda yeni açmış gül bahçesi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!