Sabahın yedisi,
Tatlı bir sesi,
Hayat dolu neşesi.
Daha ne beklersin ki?
Şaşırdın değil mi?
Çehresi güneşi yakıyor,
Adamın kalbi kavruluyor.
Aşkından ölüyor adam,
Kız umursamaz bir avam.
Ne yapsın bu adam?
Yazsa görmez, dese düşünmez.
O gün baktığımda sana,
Gözlerinde mahkûm kaldım.
Sen belki bir şey anlamadın,
Ama ben hayran kaldım.
Utancımdan dört bir yana kaçtım,
Aşkına niyaz ettim,
Didarına göz kestim,
Neredesin sevgili,
Ben senin için sevdim.
Cenneti rıdvan gözlerin,
Mor salkımlar,
Lavantalar,
Tarlalar,
Baharda açan ağaçlar.
Mavi zambaklar,
Üstündür çiçek seven insan,
Diğerleri boş boş bakarken,
Türünü bilen adam.
Mavi, pembe ya da kırmızı,
"Ne fark eder hepsi aynı"
Sarı bir gül verdin bana,
Ama o sümbüldü,
Sen bana bakınca anladım.
Şimdi dediğimi anlar mısın?
Anlamazsın, ama anlayacaksın.
Ne zaman güzel bir bahçe görsem,
Aklıma hep aynı soru gelir;
Acaba buraya hapşırmış mı?
Her yer çiçek olmuş,
Toprak onun gibi kokmuş.
Bahçede dolaşırken gördüm seni.
Sevdikten sonra saydım renklerini.
Çok şey bekliyorum belki bir çiçekten,
Belkide hala açmayı bekleyeninden.
Anlamıyorum mevsimden,
Sarılmak,
Tamamen onu kavramak,
Saçlarından öpmek,
Ve kokusunu içine çekmek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!