Aşkına niyaz ettim,
Didarına göz kestim,
Neredesin sevgili,
Ben senin için sevdim.
Cenneti rıdvan gözlerin,
Üstündür çiçek seven insan,
Diğerleri boş boş bakarken,
Türünü bilen adam.
Mavi, pembe ya da kırmızı,
"Ne fark eder hepsi aynı"
Bahçede dolaşırken gördüm seni.
Sevdikten sonra saydım renklerini.
Çok şey bekliyorum belki bir çiçekten,
Belkide hala açmayı bekleyeninden.
Anlamıyorum mevsimden,
Sarılmak,
Tamamen onu kavramak,
Saçlarından öpmek,
Ve kokusunu içine çekmek.
Bir kelimede,
Bin anlam.
Sen anlamazsın,
Ben unutmam.
Anladın mı çocuk?
Herkes sanki deli,
Bense deneğim,
Nasıl bir yerdeyim?
Kimlerleyim?
Beş saate beş olay,
Yıllarca çekilen çileli hayatı seviyor,
Hala acı getiriyorken tutunmaya çalışıyor.
Yaşamayı neden bu kadar çok seviyor ki?
Şaka gibi geliyor belki,
O kadar çabanın sonunda ölmek.
Şimdi tanışsak, tanır mıydın beni?
Sever miydin gerçekte dönüştüğüm kişiyi?
Anlattığımdan da farklıyım artık,
Daha sessiz, daha iyi.
Unutmayı denedim baktım o fotoğrafa,
Yoktun bir kaç gündür aklımda,
Ama görünce o güzel gözlerini,
Doyamadım teslim oldum aşkına.
Hala deliler gibi aşığım sana,
Alıyorum seni kollarıma,
Her seferinde bırakıyorsun kendini bana,
Öpmem için izin veriyorsun galiba,
Ya da bahane arıyorum bakarken sana.
Ama alıyorum seni en sonunda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!