Anılar Şiiri - Halil Kumcu

Baharı hiç yaşamadım,
Hiç yağmurlarıma ışık düşmedi.
Hangisi düş, hangisi gerçek?
Gözyaşlarıma kim dokundu, sildi?

Bilmezdim hatıraların ağırlığını,
Mavi gönlüme düşmezden önce.
Bakışlarımı parçaladı kış güneşi,
Yüreğime kor düştü gizlice.

Bir kuşluk vaktiydi, apansızsa çöktü,
Boşluk, karanlık, yersizlik hissiyle.
Öğle güneşinde eridi gölgelerim,
Küllendi bir bir zihnimde, hicranlı sesiyle.

Sessizce fısıldadı, aktı dalga dalga,
Soğuk kar dolu gökyüzü üstüme.
Duygularım taştı, bir çığlık attım,
Yandı, yıkıldı, dolandı kördüğüme.

Şimdi hayallerimi gömsem, parça parça,
Kendimi çöllere, dağlara atsam,
Sert bir rüzgârın kuytusunda,
Gökyüzünün mavisinde kaybolsam.

Bir zelzele peyda olsa içimde,
Kara çamur yığınları otursa üstümde,
Felekler suskunluğumu titretse,
Belki çözülür zincirler sinemde.