Altay Taşkın Şiirleri - Şair Altay Taşkın

asiller ağlar mı
asla...
yürekleri çeliktendir
sende gözyaşı yok
hep sevinçtendir
koşarsın cepheden cepheye

Şimal rüzgarında kırık neydim
Kaçkar zirvesinde beyaz beydim

Baharat Yolu'nda uzun seferdim
Ağrı Dağı'nda ıslık ötmekteydim

düğümleniyor boğazıma sevgi sözcükleri
yalınayak boynu bükük umutsuz
şefkat merhamet şemsiyesinden yoksun
çocuklar gözümün önündeyken
yaşıyor muyum
yaşamak sadece yaşamaksa yalınca

Sevincim büyük
Acılarım acıların kucağında
Kollarında ben
Süt veren annedir
Paylaşırken acılarımı acılar
İşte şimdi ölmek de bir yaşamak da...

beni gözleyen
unuttuğum gecelerde
kırılmasın yanan lambam
ben unutsam da
gecelerim onunla geçiyor
ne yazık ki

Vatanın her karışı
Özlemişti barışı
Gelip çatmıştı
Kurtuluş yarışı

Koca Veysel'in anısına

günler geçer ömür biter
ben giderim adım da kalmaz
üç beş arkadaş üç gün söz eder
dördüncü gün ağzını açmaz

dünü düşündüm
elini salladı
bugünü düşündüm
başını salladı
yarını düşündüm
kaşlarını çattı

sırtıma yüklemişler boş küfeyi
gelen doldurur
sevincini
giden doldurur kederini
ağırlık bir iken
on olur

Ağlayan gözlere bir bak
Neler neler söylüyor
Geçmişe ümitle bakıp
Geleceği unutturuyor

Seni benden soran