Bu son satırlarımdır size, sona dair toparlıyorum kendimi
Yakın bir gidişin artık uzak bir selamı sayın, bir tebessüm.
Bir çay alın kendinize, bir sigara, kovun hayatı içinizden
Beni anlamak için öylece kendinize kalın...
Malum, hayatı yazmak için yaşamak gerekirdi binlerce yıl
Ama bazen bir günde anlatır milyon yılı
Bugün kendime hoşça kal diyorum
Bugün kırıyorum kendimi.
Gün yüzüme vurmadı serçem cama konmadı
Duruyorum cana batan acının göz ucunda!
Hüzün nabız atışında eski bir dost gibi
Kapının tokmağından vuruyor yüreğime.
Hani gelmez ölçeği, dara etmez suçumun
Kızıp gitmen bahane bu sessizlik boş değil.
Hani düşsen ay olup, gecem olsa karanlık
Dilin geçse boğaza bu suskunluk hoş değil.
Gam etme hiç boşuna yer etmez kederin
Yeni bir görüşe kadar, hoş kal sevdiğim.
Tebessüm ile cana yüzümü işleye dur
Kal bende sen sen bende ki bu aralar
Her vakte saat kuran
Başı sonu belirsiz sonsuz bir fikir gibisin.
Yeni bir görüşe kadar!
Ve
Ziyan edilmemişse henüz dokunmadıysa insan
Değip de geçmediği, görmediğindendir.
Ne beyitler yazılıp, ne akideler kalmış
Mahvetmediyse insan bir kaç satrı;
Ne vezin! Ne ölçü! Ne kafiyesi!
Güzel bir hayal kuruyorum
kanıyorum bu meçhul rüyaya.
Satıyorum kendimi
tek telkinim, bu tek yalana.
Bu kadar derin değil bu dünya
Her şey yapılabilir fakir bir vatandaşla
cebi diğerlerinden farklı olduğu için;
ne koysan alınır sihirbaz olmadan!
Bir yetki mesela; sihir gibidir.
Sindire bilirsin umutlarını, kahrına döndürebilir,
çele bilirsin doğru işlerden.
Saymam artık sevgiye yazılacak
hiç bir dizenin kaç sen daha ettiğini.
Yok,
yanılgıda geçilmiş bir zamanın
düşmem artık satırlarını.
Bir veda ya dolmuş mürekkebin
Tutsam elini aşkın baharı bitmeden
Bir kez koklasam o narin tenini
Uçsam sevinçten coşarcasına
Hevesim kaldı aklımdasın sen.
Yıldızlara baktıkça yüzüm utanıyor
Şimdi sevgiden girersek konuya tebdil
maharet sayarsın sen kendini..
Oysa
ben aşk'tan gınalı bir tövbekar olalı,
ağzıma sarmam tek bir cümleyi.
Sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!