Sabret gönül olma asi
İnandığın Hak güzeldir.
Yok ki ondan bir ötesi
Huzur veren tek güzeldir.
Dünya sahte, insan zalim,
Gecenin şafağa döndüğü vakit
Vedasız giderim haberin olmaz.
Sadece yıldızlar olurlar şahit
Sedasız giderim haberin olmaz.
Bir kuşa döndürüp can kafesimi
Varlık imtihan yokluk imtihan
Açlık imtihan tokluk imtihan
Azlık imtihan çokluk imtihan
İmtihan bitmiyor haberin olsun.
Nefes aldın ama vermen imtihan
Her şey uyudu geceyle
Yıldızlar uyudu,
Yalnızlar uyudu
Canlıyı geçtim
Cansızlar uyudu.
Gün uyudu, güneş uyudu
Kalp mı yorulur
Kalıp mı yorulur insan
Dünya denen enkazın altında
Ezim ezim ezilirken yüreği
Sessiz ve çığlık çığlığa
Koca ömrüm, her saniye
Hakkım helal değil sana.
Sorma sakın neden, niye
Hakkım helal değil sana.
Sen doğrusun, yanlış bende
Ayrıldık ya yâr bu yüzden
Canım gitti bu benizden
Verdiğimiz onca sözden
Hiçbirini unutmadım.
Gülüşünü, bakışını
Gelmeyi sen mi istedin
İsteyince de gidesin.
Âlem denen şu ummanda
Bil ki bir küçük zerresin.
Gitmek düşünce hissene
Bülbül olmak yoksa serde
Kırar gülü incitirsin.
Menzil şerse bil seferde
Yorar yolu incitirsin.
“İnsan insan derler dayı
İnsan nedir bildin mi sen?”
Önüne sersen dünyayı
Der ki bir çöp aldın mı sen?
İnsan denen nankör kuldur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!