Seni düşünmek hayatı düşünmekti
Seni sevmek insanları sevmekti
Sana ağlamak,
Dünyanın dört bir yanında
Acı çeken insanlarla birlikte ağlamaktı
BEN
Günlerdir paramparça düşünceler içinde zihnim
ne yana dönsem karanlık
ne yana dönsem yalnızlık
içimde bir zehir var dışarı atamadığım,bir zehir
Bazı şeyler unutulur hayatta
Hatırlanmaz, yıllar geçince üzerinden
Bazı dostlar tanınmaz olur
Kırıp kolun kanadını gittiğinden
Bazı yollar gidilmezdir artık
Sonuna varılmak istenmediğinden
Bırakıp gittiğin yerler senin değil.
Unuttuğun dost senin değil.
Sulumadığın çiçek,
Yemlemediğin kuş,
Çözmediğin problem,
Yazmadığın name,
Tam kırk dört kişiydiler
Bir gece ölüm kustu üzerlerine
İnsan gibi görünen canavarlar.
Yatarlar şimdi
Yan yana, arka arkaya
Vursun kalbim tüm gücüyle,
aşkımı düşüncelerime.
Gözlerin her an aklımda,
Sıcaklığın tüm hücrelerimde.
Gece yastığa koyunca başımı,
Gece sabaha yakın
Ve ben,
Terkedilmiş bir istasyonda bekliyorum seni
Yapayalnız
Sessizlik içinde senin hasretinle tutuşan yüreğimin aleviyle dans ediyorum
Yıllardır hep aynı saatte gelecek trenin
Bir su damlası masumluğunda yüzün
Dokunsan ellerine hayat dolar içine insanın
Bir kelebek heyecanı kalbinde
Tutsan ölecek,
Bıraksan kaçacak
Bir ömür yaşadığın
her an bir yolculuğa çıkarım
yare doğru giden,
uzun upuzun.
yollar ben olurum,
yolda han olurum,
yar yolunda konakladığım.
Bir ceylan gibi masum
Ve kırılgan yüreğin
Tutmaya gelmez seni
El yakar sıcaklığın
Bırakmaya gelmez seni
Alır koparırlar seni sevdiklerinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!