Ey güzel
Gönül pencerenden içeriye girdim
Kalbini çalıp kaçacaktım
Lakin
Gözlerim gözlerine takıldı
Bir an vurgun yemiş gibi
Sevdayla gömdüm sandığın,
Üstünde gerdan kırdığın,
Bağrımda taş ol bastığın,
Sensin yürekten kandığım.
Çınlar bilinmez, duyduğun,
'Sanma ki her gül açan daldan misk savrulur. Zakkum ağacı da gül açılır. Ama hep zehir saçar. İşte bu nobel öyle bir şey '
NOBEL - II
Hazan rüzgarı vuruyor belli ki bahar gitmiş
Goncalar açılmaz olmuş, dalında solmuş güller
Kargalar doluşmuş dala ahenk tezelden bitmiş
Balık ağa girdikten sonra aklı başına gelir,
Senin ağına düştükten sonra aklı ben nideyim,
Sende uzakta geçen ömür suyun taşına benzer,
Yaşamın sırrı yüreğinde, bırak da ben gireyim.
Dermani ağı örmüş, düşecek birisini bekler,
Tahammül gücü bırakmaz zaten,
Aşkı yıkmaya yönelir yekten,
Sona ersin gösterdiğin sitem,
Ne olur sevdiğini söylesen.
Ne tepemde dikili bir anten,
Kahrettik bir güne umursamadıK
Ilgıt ılgıt vuran rüzgarlarınI
Resimlerden silse de seni bir biR
Işığını söndürse yıldızlarI
Kalbime çökse de koyu karanlıK
Kimi zaman düşürse de ayrılıK
Çıkmış göğe çarmıhta gerilmiş de İsa
İnmiş Musa dağdan ele almış da asa
Kalbinde yanan bir ateşin sevgisi var
Sönmez ki yazıldıkça Muhammed kitaba.
Ahreb kalıbıyla yazılmıştır
Bu yolculuğa dayanmaz benim tenim güzel
Yüreğim yanar hasretten kavrulur her yanı
Yadeller mekanım olmaz çıkmaz sesim güzel
Vuslata yelken açayım desem yok duyanı.
Gükyüzünü de kaplamış kapkara bulutlar
Derdimi dağlara açtım, dağlar bile ağladı,
Yokluğun ateşe döndü, yüreğimi dağladı,
Yeter ki sen mutlu ol, derdi ben çekip azıyım,
Yıllar geçse unutamam, yalnız sana aşığım.
Derdimi ummana döktüm, umman bile almadı,
Kiminde kara gözlü yar kiminde esmer yar
Kimi atiyi kimi de maziyi hatırlar
Bazen hançer olur yüreğinde dert açar
Bazen de merhem olur dert kapar bu satırlar.
Hengam geçer derdiyle ölmekse verir karar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!