Ali Gençay Şiirleri - Şair Ali Gençay

Ateş,düştü yaktığı yere
ve kelimeler
kuru dudaklarda bölündü hecelere
şehir uyumalı artık
sabaha ne kaldı
ne kaldı geriye

kadın
saçlarını açtı
tarak düşledi
altındandı
oysa nineden
yadigardı

Bir resim çiz bana, bir adam,birde kadın
Adamı siyaha boya,kırmızı giysin kadın
Elin de karanfil adamın,mahcup bakışlı kadın
Yağmur yağsın resim de ve ağlasın kadın

Çiz bana dağlar çiz,uzaklar olsun ufuk dan yakın

Yürüyorum
Bilmiyorum nereye gideceğim
Susuyorum
Oysa ne kadar çok diyeceğim
Korkuyorum
Karanlıklar sizi vurup devireceğim

tutsam ellerinden
tutunsam saçlarına
gözlerine sürdüğüm bahar
uyansam sabahına
ellerim mi üşüyen
yoksa yokluğun mu üşüten

Kar yağmış şu Tokat’ın başına
Kurban olayım yar hilal kaşına
Üşürüm, çatır ayazdır zemherin
Koyarsan beni sensiz tek başına

Gelinler al yazma bağlar başına

I-
yok! !
yok oluyorum
her gün doğumu
yok
olduğunda

İnseler gökten melekler, huriler
Önümde bir, bir sıraya dizilseler
Bilirim ki birbirinden güzeldirler
Yinede seni benden edemezler

Kokularında açsa bahar, çiçekler

I-
askıdan aynam düştü yere
kırıldı dağılmadı
baka kaldım öylece
her parçada ayrı çehre
benden binlerce

Kalemim mi vurdu seni
Yoksa jurnal mi yedim savaşımda
Oysa boşaltmıştım şarjörümü
Sevdanın giriş kapısında
Günaydınına çizdim her gülüşümü
Biliyorum kuş olsam da konamam