Ali Faik Bak Şiirleri - Şair Ali Faik Bak

Bir dost beliriyor, hayali pencerem,
‘Talkın-salkım’ sözüyle muhatabım.
Yürek mahcup, alevleniyor cehrem,
Ah yer yarılsa diyorum, içine girsem.

Ne şah olmak isterim ne padişah,
Ne de iktidar kavgasında paşa,
Makam dediğin nedir bilir misin?
Menfaat sofrasın da yağlı çanak.

Garipler meclisinde aranan yaren,

Ben kimim, nereden gelip, nere gidiyorum?
Düşünmezsek aklımız bizi taciz etmez mi?
Aklın tacizinden kaçıp rahat edilir mi?
İnsan vicdan da ebet seslerini duymaz mı?
Vicdanını dinlemeyen huzur bulur mu?

Renklerim solarken tattım öksüzlüğü,
Ateşin düştüğü yeri…
Anne diyememenin hüznünü,
Ölümün peçesinin siyah…
Hakikatinin nimet olduğunu,
Acıların dindiğini…

Ne yapmalı insan şu fani dünyada,
Şu gök kubbede bir hoş sâdâ bırakmalı.
Paradan daha önce dostlar biriktirmeli.
Makam mevkiden çok daha önemli,
İyi ve kötü günlerini paylaşabileceği,
Arkadaşları, kadim dostları olmalı.

Beni bana beğendirme, vicdanımın sultanı.
Gurur ve kibrimin kahır pençesinden kurtar.
Vakar ve tevazuun şefkatli kucağına koyver.
Yüreğimi sana akan sevdaların katreleri ıslatsın.
Bedenim mecazi aşkların hazlarından ırak olsun.

Şom ağızlardan uzak, iki dudakta kalmalı,
Birkaç güzel kelama mahkûm olmamalı,
Haram nazarlara takdim edilmeden,
Aşk yalnız yaşamalı.

Ne şarkı nakaratı, ne de şiir mısraları,

Yaşamak, avuntuların kurbanı olmadan.
Bir bakış, bir alkış, övgü de batmadan.
Çaresiz dertlerin kucağına uzanmadan.
Bitmeyen hülyaların saçlarını taramadan.
Susmak, hak edenin yüzüne haykırmadan.

Bana bir şarkı söyler misin?
Sözleri kime ait olduğu bilinmeyen.
İçinde sen ve benden bir şeyler olan.

İyisi mi bir masal anlat;
Bir varmış, bir yokmuş türünden.

Bana dünyada edilmemiş söz söyler misin?
Yaşanmamış hayat, anlatılmamış hikâye?
Yazılmamış roman, tuvale çizilmemiş resim?
Ya da çekilmemiş çile, görülmemiş sevda?
Belki de ayrılık, anadan, arkadaştan, yardan?