Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Eylül güneşi hüznüyle öperken doğayı
yerden topladım kırılgan hayallerimi.
Soluk sarı gözyaşıydı yapraklar,
park boştu, yalnızlığını giyinmişti banklar.
Üşüyen kuşlar fısıldaşıyordu,
ağlayarak anıyordu baharı çığlıkları.

Yüreğimizdeki yalnızlıklara
yaslana yaslana sürdürdüğümüz hayat
güçlendiriyor bizi
bazen sadece,
kendi sesimiz
yarenlik ediyor kimsesizliğimize

Sana kırıldığımda bekleme beni
dönmeyeceğim yüreğine.
Sözlerinin bir sonraki hedefi
bir başkası olduğunda
kaybedeceksin tek tek sevenlerini.
Tek başına kaldığında

Seslen ruhumun derinlerine;
bala yatmış geceden sözcüklerin
gelir göğüs kafesime dayanır,
sonra dağılır
yüreğimin en kızıl köşelerine.
Eteğimde bir tırtıl,

Lambasını kapattım ilgimin yatıyorum!
Tarafından biline! !
Şımarıklığına sürüklediğin bendeki her iyi niyet,
ok olup yarınlarında pişmanlığını kanatacaklar.

Anne sıcağında tutuşup eriseydim sevgiler içinde;

Tarihin sayfalarına gizlenmiş
bir el izi vardır yaşanmışlıklardan
eski kapıların üzerlerinde.
Ya nazlı bir yeni gelin açmıştır kapıyı
ya sevgisini sorumsuzca yaşayan bir sevimli çocuk
yada yanlız yaşayan bir ihtiyar can.

Al fırtınanı gönül sokağımdan
ver bana bahar meltemimi;
dalları kıran
haşin, hiddetini sevmedim.
ben hep benimle
pamuk şekerlerimi paylaş diledim.

Sancı varsa ruhunda;
aklının susmasını bekler gece
yüreğinin peşine düşer
uykusuzluk ağını
sıkıca üstüne örter.
Öyle savunmasız yakalanırsın ki ona

Bırak, tanıdık sıcağına sarılayım yüreğinin her gece.
Gün olmuyor ki yaşam prangalarda çürümesin
Gün olmuyor ki ölüm kainatta hesapsız gezinmesin.
Ne çıkar soluğunda kan olsa yaşanılan zamanın
Ne çıkar dert yakınlaşmış boğazıma kadar.
Lime lime olan bütün sevgilere inat

Düş bezirganı olduğum karanlık geceler
Menekşe morunda hüzünler sağmış
Yorgun, soluklandığım döşeğimde
Hasret ve aşk soluğuma dolanmış

Gramafon; suzinak faslında takılı kalmış