Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Hayat yorgunu bu toplum
Yalan yorgunu
Riya yorgunu
kanıp gidiyor
sözle güçlünün peşine
menfaat yorgunu

Hatırlamalı insan;
ömrün kısa olduğunu
varlığını bölüştürmeli
dünyada ki sorumluluklarına
duygularının en güzeli olan sevgiyi
yeşertip yüreğinde

Sevgisi sırdaş kalmış yüreğimde
zaman hızla akarken ömürde
acı sevinçleri kovalarken
sevinçler acıları unuttururken
sevgisi hep taptaze yüreğimde

Efkarımın kabukları döküldü,
Sevinç şarkıları çarptı dilime.
Seni Sevgili!
Resmetmek doyasıya mutlu tonlarda.
Seni!
Sesinle

Sen, seversen beni ömürlük
ben mutluluğu yarınlara taşırım
gün ışıdığında başlar umut
gece uykulara pembe düşler taşırım

Yaşamın içinde bir dik duruş halim

Susturulurken isyan çığlıkları
insanlığın bir kalesi daha düşer.
Beşeri duyguların tutsak aldığı düşünceden
özgürlüğe koşmak isteği doğar mı?
Gün be gün
ölmekte cesaret.

Ruhu değişti zamanın
sevgilerin yerini nefsin kirlenişi aldı
menfaat diz boyu oldu da
rezaletler ayyuka vardı.
Tazeydi bir zaman sevdanın çiçekleri
hemde her dem taptazeydi

Karekterin çamurundan
Davranışın riyasından
Yüze gülen düşmanımdan
Râbbım koru! Râbbım koru!

Yalan saçan hoş dilliden

Yuvanın yolunu tutardın akşam üstleri
Gözlerinde hep o mutlu bakış olurdu
Eve varışın huzurlu çizgileri yüzünün güzelliği
Üstünde tüm günün yorgunluğu, elbise gibi
Yorganın oldu şimdi kabrinde yediveren gülleri

Sır kalmasın ne derdimiz, ne sevincimiz
Paylaşmayı her zaman ilke edinelim
Kelebek dokunuşuyla öpelim ruhlarımızı
Şüphelerin yargısız infazında bölünmeyelim

Karanlığın siyahına bulanan yalanlardan