Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Gecenin karanlığında
süzülür bir mazlumun gözyaşı
damlar kainatın tam ortasına
savaşı, kanı vahşeti
böler ruhlarına insanlar
acılarına ses vermez diğerleri

İnsan çıkmalı arada sırada yüreğinin menzilinden
başka yüreklere misafir olmalı.
Dinlemeli can kulağıyla
başkası ne der, ne ister sık sık empati kurmalı.
Bir ayağı bencillik illetinde
bir ayağı maduriyet duygusunda olmamalı.

Güneş ufukta kızıla döndüğünde
yine sevgiyi yad edecek yüreğim
akşamın hüznüne sarılarak ben
eski günlere geri döneceğim

Anılar çalıcak gönül kapımı

Sen;
sakız, şeker, çikolata beklerdin
şefkatle uzanan ellerden
ben;
sevginin en yalın haliyle
saçlarımı okşamasını

Görünmez olup gidiyorum
bir kızılçamın gölgesinden...
En son;
seninle yaslamıştık sırtımızı
o serinleten gölgesine kızılçamın.
Elele, gözgöze

Hayata yorgunluğumu dinlendirdim ıhlamur gölgesinde
Kokusu genzimde bir şölen, serinliği anne şefkati gibi
ömür yolum daha ne kadar uzundur bilinmez
kaç köşe başında yakalayacak acılar, dertler beni
hazır mıyım? Hazırım evet dolu dizgin koşmaya
yorulup yorulup, soluklanacağım bu ıhlamur altında

Bilinmezlerin peşine düşmedikçe
gerçek, hep eksik kalacaktır
tek bir şüphe çabası bile
bizi korkunun ellerinden kurtaracaktır

Duyarsızlıklarımız kendi darağacımız

Soluduğumuz havada vardı hüzün, neşe
hepsinden biraz işte..
Bir yol ayrımında baktım ki yolumda hasret
koştum yanına ayrılığın tuttum elinden
bulaştı ellerime özlem
bulaştı ellerime hüzün.

Kaoslara doğmasa hiçbir bebek
yaşamın musalla taşında
çiçekler açsa.
Anne sıcağıyla uğurlansalar
pespembe ömürlere.

Çelik kurşun gözlerle, beni düşmanın seçtin
Kış ayazı sözlerle, bağrımı delip geçtin

Eller kıskanır bizi, bitmez şen muhabbeti
Nefret kötünün kiri, aşmasın sevgimizi