İki yıllık bir dokunuş bıraktım
Sayfaya
Henüz büyümeden
Serildim
Annemin yanına
Toprak olmak yok kaderimde
Çıplağım diye dava açtılar
Mevsimim kışmış kime ne
Ne hâkimi vardır yüreğimdeki dalın
Nede savcısı kırılan dalımın
Bir noktadan
Diğerine akan sonsuzluk
Hep sabittir başlanan nokta
Bir parçasını kopardıkça
Aynı olmaz artık hiçbir şeyi
Çiçeklere kon arısın sen
Çiçeğin özü sende dursun
Balı tüm dünyada
Kanat çırpmanın kar zarar hesabı yok
bir oyuncak kandi kendisi ile oynayamazki
çocuk gerekir oynaması için
dayanması zordur
yalnız kalmış bir oyuncağın acısına
,,,,,,,,,,,,,,,
Mezarını bilmediğim çocukluğum
Hasretim yıllarına
Hayata ilk imzamdı gözlerimdeki gökkuşağı
Tek renk olsa da
Dar sokaklardan giderdi aydınlığa
bir tek sen
imgesi güçlü
sokak lambası
şemsiyeleri bile geçip
aydınlatıyorsun karanlığımı
bir tek sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!