Ahsar Zerefşan Şiirleri - Şair Ahsar Zer ...

Çok acıklı hikayelerim var benim. Anlatmayayım şimdi üzülürsün. Ve ayrıca acılarımın hikayelerini başkalarına da taşımakta istemiyorum. Belki de dinlediğinde bana acırsın. Bu kez de başka bir acıya sebep olursun. Benim acıklı hikayelerim yeterince fazla, bunu istemem…
Hem ayrıca benim acılarım benim anladığım dilden konuşuyor, tadıyla lisanıyla acılarımın dilindeki her sözcüğün anlamını sadece kendim bilmek istiyorum. Merak etme ben dik durmaya da, en şiddetli kasırgalarda aynı yöne savrulmaya da alışkınım. Ama alışkın değilim sızlanmaya, acı dolu anılarımı anlatmaya. Kendi içimde bir teselli bulmayı da öğrendim, mesela bir ağlıyorum en sonunda gözyaşlarım bile bana diyor ki, 'Bu kadar drama yetmez mi kalk ayağa!” ve sonra fırtınalar bekçisi yüreğim bir an da toparlanıyor.
Belki de bir gün acılarımı sana anlatabilirim ama şimdilik sadece ben ve yüreğim bilsin. Ama o gün bugünden farklı olsun; rüzgârın daha yumuşak estiği ve yıldızların gözlerinin içinde en derin sevgiyle parladığı bir gece olsun….

(Ahsar Zerefşan / Denemeler – Temmuz 2024)

Allah, gözlerini affetsin,
Sevdanın en güzel masalını yazan gözler, nereye kayboldun?
Soğuk, uzak, kırgın gerçeklerle yüzleştirdin beni ...
Ey hayallerimi yıkan kadın;
Allah, gözlerini affetsin.
Zira ben affedemem, gözlerin affı benden geçmez ,

Her ne kadar denesen de, içimdeki gücü ve iradeyi asla yıkamazsın. Senin karanlık sözlerin ve acımasız bakışların beni zayıflatamaz. Çünkü içimde, senin asla ulaşamayacağın bir ışık var. Bu ışık, her fırtınada beni ayakta tutan, her zorlukta bana yol gösteren bir alevdir. Çocukken, etrafımda uçuşan kelebekleri izlerken hissettiğim o saf mutluluğu hatırlıyorum. O zamanlar dünya ne kadar büyük ve büyüleyici görünürdü. Beni ezemezsin, çünkü ben çocukluğumda ki hayallerimle varım. Hayallerim, senin karanlık dünyanı aydınlatacak kadar güçlü. Beni ezemezsin, çünkü ben sevginin gücüne inanıyorum. Senin beni yere sermeye çalışan her girişiminle ben her düşüşte yeniden dirilen bir anka kuşu gibiyim. Beni ezemezsin, çünkü ben, her zorlukta yeniden doğan, her karanlıkta parlayan bir yıldızım…

(Ahsar Zerefşan/ Denemeler – Temmuz 2024 )

Ya bir şey diyeceğim sana. Bir saniye susar mısın? Ne çok konuşuyorsun böyle! Sanki yıllardır biriktirdiğin her kelimeyi şimdi söylemek zorundaymışsın gibi. Biliyor musun senin o tatlı sesin, o kelimelerin içime huzur veriyor ama bazen seni izlemek istiyorum sadece, çünkü o güzel sesinin beni sardığını hissediyorum. Her kelimenin içime işlediğini bilmesen de seni dinlerken bir huzur buluyorum. Ne kadar çok konuşsan da her sözcüğünle adeta ruhuma dokunuyorsun. O sesin beni nasıl etkilediğini bilsen, belki susmanı hiç istemem ama bazen o sesin ötesine geçip sadece varlığını hissetmek istiyorum. Lütfen, hiçbir şey söyleme! hiçbir şey söylemeden, o güzel sesinle aramızdaki sessizliği hissetmek istiyorum…

Ne güzel gözlerin var senin, yılların yorgunluğunu bir anlığına unutturan ve o masum ve saf duyguları hatırlatan. Gözlerine daldıkça kaybolmak istiyorum ama zaten kaybolsam da beni hep huzur dolu farklı bir dünyaya geri getirecek bir sıcaklık var o gözlerinde. Bazen bir şiir gibi derin, bazen bir deniz gibi dalgalı gözlerin. Gözlerinde kaybolmak istiyorum. Sadece gözlerinle konuşmanı istiyorum. Çünkü o gözler, hiçbir kelimenin anlatamayacağı kadar çok şey söylüyor bana. Her bakışın, geçmişimin bir köşesine dokunuyor…

Gönlüme düştün
Kalbimle gülüştün
Tam sevilmeyi boş verirken
Aşkı bölüştün

Seldin, sürüklendim,

Bir gece vakti düştün aklıma, yıldızlar gibi parlar gözlerin, sözlerin kalbimin en derin köşelerine dokunur. Sessizliğin içinde fırtınalar koparır, beni tanırsın sen, içimdeki hüzünleri bilirsin. Gün batarken ufukta, umutla beklerim seni, her adımda senin izlerini ararım. Kalbimin ritmi, seninle atar her daim, beni tanırsın sen, en gizli düşlerimi bilirsin. Rüzgarın fısıltısı, senin sesin olur kulaklarımda, dalgaların dansı, seninle bir olur gözlerimde. Birlikte yürüdüğümüz yollar, anılarla dolu, beni tanırsın sen, her bir hatıramı bilirsin.
Yıldızlar sönse bile, sevginle aydınlanırım. Gözlerinden akan yaşları silerim, bir ömür boyu seninle, her anı paylaşırım. Beni tanırsın sen, seni nasıl sevdiğimi bilirsin. Seninle olan her an, içimde bir şiir yazar gibi, kalbime işlenir. Zamanın durduğu anlarda, sadece sen ve ben varız, kalbimin en derin köşelerinde. Sensiz geçen günler, bir boşluk, bir eksiklik gibi. Ama sen yanımdayken, her şey tam, her şey yerli yerinde. Beni tanırsın sen, sevgimi, özlemimi, umutlarımı bilirsin. Bir gece vakti düştün aklıma, ve yine kalbimde bir iz bıraktın.


(Ahsar Zerefşan – Haziran 2024)

Duyguları kelimelerle ifade etmek ne kadar zor biliyor musun? Her satırda bir hüzün, her kelimenin ucunda bir özlem var. Çocukluğumun masumiyetinden, gençliğimin coşkusundan, hayallerimin rengârenk paletinden geriye kalan her şey sende saklı sanki. Gülüşlerim ve gözyaşlarım, sevinçlerim ve hüzünlerim, hepsi seninle paylaştığım anılarda gizlenmiş. Belki bir gün tekrar yollarımız kesişir, belki de bir daha hiç görüşmeyiz. Ama bilmen isterim ki, sen benim kalbimde daima özel bir yere sahipsin. Çocukluğumun, gençliğimin, hayallerimin, gülüşlerim ve gözyaşlarımın bir parçası olarak sonsuza dek benimle yaşayacaksın. Kalbimin sana ait köşesinden tüm özlemlerimle...

(Ahsar Zerefşan/ Denemeler – Temmuz 2024)

Bugün çok gülesim var
Aşka bürünesim var
Düşlere dalıp da, hayallere yenilesim var
Gözlerine bakıp da, seninle süzülesim var
Her adımda yolları, sana kurasım var
Bir dalga gibi kıyına vurup durasım var

Ve bir gün benim deli olduğumu anladılar. Gözlerimdeki ateşi fark ettiler, düşlerimin sonsuz maviliğinde kaybolduklarını gördüler. Sözlerimdeki coşkuyu anlamaya başladılar, delice sevdaların dansını izlediler. Ne zaman mı anladılar? Belki bir yıldız kayarken, belki bir gülüşte, belki de bir rüzgarın melodisinde. Delilik dedikleri belki de sıradanlıktan kaçışın ta kendisiydi. Ama ben yine de deli olduğumu bilmiyorum, çünkü düşlerimdeki gerçeklik bambaşka bir dünyada saklı.

(Ahsar Zerefşan/ Denemeler - Haziran 2024)

Ah be canım, biliyorum… İnsanların söyledikleri seni derinden yaralıyor, yüreğinde ağır bir yük bırakıyor. Sen hedeflerine odaklanmış, tertemiz kalbinle ilerliyorsun, ama onların gözünde sadece "hırslı" olarak görünüyorsun. Halbuki sen, kimseye yük olmadan, kendi yolunda dimdik yürüyorsun. Yine de sana "umursamaz" demeleri öyle can acıtıcı ki, içindeki o derin sessizlik ve ince düşünceler, dışarıdan "soğuk" bir maske gibi algılanıyor. Oysa senin kalbinin derinlerinde öyle bir güç var ki, bu gücü anlayamayanlar sana "kibirli" diyorlar, ama sen, sadece kendini ve sınırlarını koruyorsun, ama ne acı ki bunu "duyarsızlık" olarak adlandırıyorlar. Sabırlı ve sakin kalmaya çalışıyorsun, ama onların gözünde bu "ilgisizlik" gibi görünüyor. Ve seni "duygusuz" olarak suçluyorlar, güven veren, sakin duruşun bile onlara "otoriter" geliyor. Kendini geliştirmeye çabalarken bile, seni "gösteriş meraklısı" diye küçümsüyorlar. En çok da seni gerçekten dinlemeyenlerin "içine kapanık" demesi nasıl da canını acıtıyor, hissedebiliyorum.


Sen kararlısın, ayakta kalabilmek için her zorluğa karşı koyuyorsun. Ama onlar bunu "inatçılık" olarak görüp, mesafeli duruşundan dolayı "kendini beğenmiş" diye seni etiketleyip, kalbinin kapılarını açtığında prensiplerini ve kulvarını koruduğun için de bu kez de "aşırılık" yapıyorsun diye suçluyorlar. Geniş bir bakış açısıyla geleceğe dair planlar yapıyorsun, "hayalperest" etiketiyle damgalanıyorsun. Dürüstlüğün bile onları rahatsız ediyor; “fetbaz” etiketiyle aleme ilan ediliyorsun. Detaylara verdiğin önem ise "takıntılı" diye pazarlıyorlar. Ama bilmiyorlar ki sadece doğrularını savunuyorsun, bu bile onların dilinde "aşırı özgüven" olarak yankılanıyor. Yanıldıklarını ifade etmeye, yanlışı düzeltmeye çalışırken bile, sana "kontrol delisi" demeye devam ediyorlar. Ah be gözüm, oysa sen sadece sessizce işini yapıyorsun, ama seni "çekingen" ve “gamsız” buluyorlar. Senin şu güven veren duruşun, onlara fazla "ciddi" geliyor. Gerektiğinde "hayır" diyorsun, ama bu kez de seni "bencil" ilan ediyorlar. Sınırlarını belirlediğinde "mesafeli," kendini tanıttığında ise "burnu havada" sanıyorlar seni. İnsanlara sınırlar koyduğunda, seni "kuralcı" olarak suçluyorlar, ama bilmiyorlar ki bu karaktersiz ve haysiyet yoksunu dünya da aslında sadece kendini koruyorsun.
Bütün bunlar seni çok yoruyor, biliyorum