Nedense sen, artık hiç bakmıyorsun yüzüme,
Ne zaman karşılaşsam, dönüp bakmazsın neden,
Aramızda dağlar’ mı var, bakmazsın bu kim diye,
Ne zaman yolda görsem sanki kaçarsın benden;
Buz dağları gibisin, yoldan geçip giderken,
Kalabalık içinde giden
Bir ben yalnızım.
Yalnızım.
Yok, oldu, yanımdan yürüyen dostlarım.
Hayalet gibiyim
Ben, düşler düşünceler içinde.
Koca bir tarihi okunuyordum
Onun!
Yüzlerindeki hayat savaşının izlerinden
Kazanılmış koca bir savaşın, izlerini görüyordum yüzlerinde
Tamiri mümkün olmayan, yıkıntıları gördüm
Onda!
Yüreğime gam doldu yaprak döker ağaçlar
Yollar dolmuş yaprakla, geziniyor rüzgârdan
Bulut sarmış dağları, görünmüyor yamaçlar,
Kuşlar döner havada, göçer yakın buradan.
Şu gönlümün şevki yok yaprak döken bahardan
Düşünürüm
Düşünürüm de,bir türlü çıkamam içinden
Geçim derdi
Çoluk çocuğun derdidir
Beni kara, kara düşündüren.
Yıllarca ne mevsimler gördüm geldim bu güne
Hazan oldu şu gönlüm, zevk sefadan bana ne,
Kayboldu birden bire, şu dost denen dostlarım
Kalbim dersen bin parça, ben derdime ağlarım,
Hazan oldu şu gönlüm zevk sefadan bana ne.
Sen daldaki kuşlar gibi şakrak ve de şendin,
Toprak’ mı çağırmış’ da çukur toprağa girdin,
Bensiz yatacaktın da, neden sen beni sevdin,
Olmaz meleğim olmadı, bensiz gidişin hiç.
Artık beni kimler sevecek boş yatağımda,
Güldürmedi Mevla’m niye bilmem bu hayatta
Ömrümce ne sevdim, ne sevildim hayatımda,
Gülmem gülemem boş yere uğraşma benimle,
Ömrümce ne sevdim, ne sevildim hayatımda.
Mevla’ m kara yazmış kaderimmiş kara yazgı
Konuş, konuşma demiyorum sana!
Konuşmak, senin de hakkın.
Konuş amma..
Konuşurken sakın, insanları çileden çıkarma.
Sinirdir, insanın düşmanı,
İnsanları sinirlendirip, kafasının tasını attırma.
Üzüyorsun sen beni senin huyun kurusun
Bir mangalın külünü, deşer, deşer durursun
Neden böyle yaparsın, ayrılmışken sen hala
Bir mangalın külünü deşer, deşer durursun.
Ayrılmışken seninle, ne çıkarsın yoluma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!