Hani.. /sevenler kavuşurdu.
Hani!
Samanlık seyran olurdu, sevenlere
Töreler’ mi ayırdı, yoksa kader mi ayırdı bizleri.
Aşk’ mı, / yoksa dağ’ mı?
Tavşan doğurdu.
Torosları soluyorum
Pussuz bir havada, görünürken dağları;
Bahar gelmiş geç’ de olsa dağlarına,
Güneş doğmuş üstüne, ışıl, ışıl dağlarında görünen karları.
Güzelliğine doyamıyorum,
Ve ben,
Bir toprak kokusu, gelse burnuma,
Kendimden geçerim, koklarken hemen,
Ne zaman bağ bahçe, gelse aklıma,
Can benden gider’ de ağlarım hemen.
Ne zaman bir torak koksa burnuma,
Bitmez sanma.
Bitmez dediğin umudun’ da biterdir bir gün.
Ve sen kaybolursun, uğraştığın karanlıkların içinde
Ne bir yol ne de, bir ışık görürsün.
Umutlar’ da biterdir.
Âşık olanlar bilirdir.
Aşk, bazen ölmektir bazen de, ölüp, ölüp dirilmektir.
Kalbini dolduran aşk gerçek bir âşksa.
Aşk, bir sevdadır, bazen tamiri olmayan yıkımdır,
Ve sürünmektir, uğrunda ölebilmektir
Ateş, bacayı sarmışsa;
Kader dediler,
Yaşadığım, yalnızlığımın adına.
Adı batsın.
Düşünmekten ve anılarla oyalanmaktan başka,
Neyi kazandırdı yalnızlığım bana;
Bir çıkmaz sokakta, sıkıştım kaldım,
Ne yapsam ben bilmem gittiğim yolda,
Sormakla her yeri, bulurum sandım,
Yol sorsam kimse yok, gittiğim yolda.
Bir söze inandım, çıktım ben yola,
Seni düşünürüm yıllardan sonra,
Nerdesin sen nerde sevdiğim kadın,
Ölüm var derdim var, ölmeden uğra,
Yok’ mudur sevilen şefkatli yanın.
Boş sevda değildi bendeki aşkın,
Sis sarar durmadan, baktım dağlara,
Ben yar’e giderken bu gün dağlardan,
Kar yağmış bir baktım bitmez yollara,
Yar için ağlayıp, düşünmem ondan.
Her yerde karlar var geçilmez kardan,
Bir iniş yoldayım sırtımda bohçam
Giderim durmadan aşağı doğru,
Kalk derler giderken bir yerde dursam,
Gittiğim dünyanın, en uzak yolu.
Yaşımı sorarlar, giderken bana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!