Ahmet Yozgat Şiirleri - Şair Ahmet Yozgat

1/:
O bizdik,
Ve bir hiçtik,
Üstelik belenmişliğimiz de yoktu,
O ılıman deltaya bir şanlı uğraşın ter kokusuyla,
Karaya oturan katran kalafatlı kalyonumuzla,

1/:
Dağ doruklarında biz,
Korkumuzu bıraktık.
***
Kör gözlü gençlik çağlarında,
Urgan urgan seğirttik.

-Bir teskere öncesinde şehit olan iki yakınımın acısına tarih düşmek için yazıldı. Sayın ki benim değil de sizin de akrabanızdı Mustafa ve Kamil.-

1/:
Bir Kırşehir dağlarında yargı ve infaz,
Kömçek otlarının dibinde kan artığı,
O ölen ölümsüz adaşımın.

1/:
Yeryüzü kanıyor elimin çukuruna
Değirmenler kuruyorum hicran öğüten
Koyun gözü atıp dönencesine ömrün
Eflatun tüller doluyorum umudun perçemine
Sevdalanıyor kendime

1/:
Daha kaç var sabaha?
De bana sarışın yıldız.
Bir kız ki bitirdi emeklerini zor zifafında
Tükendi zengin gece orta yerinde daha
De bana ışık saçlı bakire kaç var sabaha? ...

1/:
Neşetertaş ile serildik bozkırın bacaklarına
Şemsiyemiz yıldız yıldız üzerinde ecelin
Çağladı ağzımızdan bir acı bozlak
'Daha on beşinde taze gelindi.'
'Aldı elimizden kırmızı ırmak.'

1/:
Zaman içre açılır bütün kapılar,
Aşk, nefret ve kin...
Sorar mavi çadırı tutan soluk sarı benizli bir yıldız.
Yanıt bilmem hangi dağın başında? ...
Elemlenir bir peçeli mahcup kız...

Ya da Şaşkın Konversolar Kançılaryası – iki

Bu bir gazel martavalıdır üstat,
Yani bap bir, dilim bin birinci kat…
Hani yol almadaydı ya bir kervan Karakurum yollarında,
Hüzzam makamında yürüyüş ‘gazel’i hışırtılarında,

1/:
Gökyüzünde bölük bölük turnalar…
İliştirmek isteriz derunumuzu,
Yol bilmez gönlümüzü yara arzuyla,
Ya da yakın bulutların kanatçığına,
Buhurdan tütüşlü selamımızı.

1/:
Yakıp alemin kasvetini bitirdim
Göynümün tandırında bir sabah...
***
Ellerim,
Ellerim kavruldu Fırat selinde,