Susuz bu vadiler,
Kurumuş içim gibi.
Umutlar hüzün dolu,
Yeşermiyor.
Dallarım meyve vermiyor.
Çok cömertim diyemem kendime,
Fakat severim benim olanı paylaşmayı.
Paramı, ekmeğimi, aşımı, elbisemi,
Her şeyimi paylaşırım,
Fakat bir şey var ki,
Onu asla paylaşamam,
Duyguların buzlaştığı,
Kanımın çekildiği andır,
Sensizlik.
Sıradan bir gün,
Öylesine alalade.
Sessizlik hakim,
Gece gebe gurbete.
Gitmek, dönmemek üzere,
Kalmak, bir ömür boyu sensiz.
Dayanılmaz sızılar var içimde.
Üzgünüm,hatalıyım biliyorum.
Hayalinle dolaşıyorum yine,
Yolum hep sana çıkıyor.
Bilmezdim, aşkın ne olduğunu,
Yaşamamıştım ki,
Seninle ilk aşkı tadıncaya kadar.
Nedense terstir hep bu dünya işleri.
Hele yanıl da sev birini.
O seni sevmez kesin.
Yanar kavrulursun,
Senin olsun diye.
Dönüp bakmaz bile,
Işıklar boz kahve,
Kumsal loş,
Kar daldan sarkmış,
Umutsuzluk sürgün,
Boşluktan yuvarlanan
Benim umutlarım.
Yine iskeledeyim,
Ümitlerim körelmedi henüz.
Yapamıyorum, elimde değil,
Her gün buraya uğramadan.
Her gelişimde rıhtıma,
Hayır! Hayır! Dokunma bana.
Deymesin bile gözlerin gözlerime.
Bakışların, sözlerin bile ağır bana.
Bedenim bana bile ağırım artık.
Ne çok sevmiştim seni biliyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!