Ahmet Pekiyi Şiirleri - Şair Ahmet Pekiyi

Şiirce bir hayat şiirce bir memat.
Mısra mısra örülmüş bak şu kâinat.
Yeryüzü bir kıta sema sonsuz nakarat.
Her sözüm Rabbime naçiz bir serenat.

Menekşe Gözlüm

Farkında mısın bilmem ki Menekşe Gözlüm?
Yüzümdeki her çizgi seni anlatıyor.
Yüreğim ve ruhum aşkından büklüm büklüm.
Hicranın bir cefa, içimi sızlatıyor.

İçimizde kanayan bir yarasın sen yıllardır.
Bağrına düşen bombalar yaktı ciğerimizi.
Üzülme Kutsal Belde mazlumun Allah’ı vardır.
Yüce Yaradandır takip eden kaderimizi.

Dil lâl olup mahzun gönül sussa da.
Gerçeği haykıran bir ikrar vardır.
Namert meydana inip mert pussa da.
Yere göğe hakim bir Muhtar vardır.

Yaz son bulup kış kapıyı çalsa da.

Buram buram hisleri söylemek istersin, fersiz dilin tutulur.
Dilberin ağzından dökülen kelimelerle gelir kış mevsimi.
Yüreğin yangın yeri olsa da köz gibi sözcükler yutulur.
Her cümlesi tipi gibi vurur yüzüme dondurur benzimi.

Yürüyoruz zaman isimli sırlı nehirde.
Siyah düşler sarmış ufkumuzun her yanını.
İnsanlığın can çekiştiği bu son devirde.
Anlatmak gerek cihana İslâmın şanını.

Yol alıyoruz ufuksuz, sisli bir bahirde.

Bir müjde bekliyorum öteler ötesinden.
Bir muştu ki Sahibi şah damarımdan yakın.
O 'Ol der ve olur.' hükümsüz kalır her neden.
İster kumpas kurun ister prangalar takın.

Sen ki ıssız yüreğimin ışıldayan mahyası.
Sınırsız ufkumun dupduru, masmavi deryası.
Vuslatınla mümkün virane gönlümün ihyası.
Gel de cennete dönüşsün bu garibin dünyası.

Ellerin yok, tutacak dalım kalmadı.
Ellerin üşüyen ruhumun güneşi.
İnan senden başka sevdiğim olmadı.
Ellerin yok, dinmez gönlümün ateşi.

Bundan böyle hiçbir zaman girme, girme düşüme.
Nefes kadar muhtaç olsam da şirin gülüşüne.
Kalbimi kor ateşe attın giderken sevgili.
Aşkımın bağrına gömülmekmiş aşkın bedeli.

Beş para etmez bir namert için harcadın beni.