Hak Teâlâ vahiy kıldı arıya,
Çiçek çiçek ol esrarı arıya.
Dönüştü hasretten rengi sarıya;
Ballar ehli beyti, söyler aşk ile.
Hüseyni sevdaya meftun gönüller,
Hasretle inlerken çilekeş bülbül,
Açmayıp nazlanan, güller kurusun!
Dudakları çatlak susuz bedene,
Serinlik sunmayan göller kurusun!
Islak bakışların kalbime batar.
Titredikçe canım yanar, bakamam.
Acemi yüreğim buhranı tadar.
Umutlarım tel tel kanar, bakamam.
Hasret eyesinde vuslat bilerim.
Gamzenle mest eyledin gönlümü dil-i rana,
Zelzelelere nispet avazım var aşkına…
Hub cemalin görmek çün çırpındım senelerdir,
Artık inayet eyle niyazım var aşkına…
Bir gül yetiştirecektim.
Yalnız ben bilecektim.
Yalnız ben sevecektim.
Kalbimin toprağına diktim onu.
Ruhumun güneşiyle ısıttım.
.Sessiz gecelerin sağanağında,
Hayaline meftun bir derbederim.
Göverir düşlerim kuşluk çağında,
Uzar düşünceler, düşüncelerim.
Kovar huzurumu, uykularımı.
Gönül bağımda bir bir boy veren menekşeler,
Boyun büktü, bahçemde sevdam hazana düştü.
Bir vefasız rüzgârda savruldu da umudum,
En sonu iflah olmaz köhne yalana düştü.
O kadar yıl edebiyat okudun
Ahlakı namusu arı yaz asıl
Edep tezgâhında irfan dokudun
Üzgünü mahzunu zarı yaz asıl
Milletin ruhuna tecavüz eden
Şiir mi arasın sen bu kitapta;
Umuda sevince yelken açacak…
Buhran ve bela varken hesapta,
Var mı işkenceden söz daha sıcak?
Şiir: Sonsuz bir buhranın ışığı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!