Seninle olmak zor,
Sensiz olmak daha da zor.
Karanlıkları yırtarcasına,
Doğarsın güneş gibi ruhuma.
Avutur beni geliş-gidişlerin,
Bir kuştu çocukluğum
Yavru bir kuş, yerlerde gezinen.
Küçük yaramaz çocuklar yakalamadan,
Takılmadan çalılara, dikenlere,
Uçmayı öğrendi sonunda.
Ve bir kanat çırptı,
Uçtu gitti çocukluğum,
Bir kuş gibi ellerimden.
Daha oynayacak oyunlarım vardı benim,
Sapa sağlamdı daha sapanım.
Tahta arabamın dört tekerleği de,
Duruyordu daha yerinde,
Kelebek olmak isterdi ilkbaharda,
Uçmak gökyüzünde, özgürce,
Kanat çırpmak geleceğe,
İnsanlığa yol göstermek isterdi.
Yazın bir buğday başağı olmak,
Otobüste gelirken hep seni düşündüm.
Yanımdaki koltuk boştu,
Zaten kimse oturamazdı ki,
Sen vardın yanımda.
Ellerin ellerimdeydi,
Başımı omzuna dayamıştım.
Özlerim ben seni,
Hiç özlenmesem bile.
Arayıp, sorulmasam, hiç aklına düşmesem,
Yine de özlerim.
Severim ben seni,
Her şeyimde sen varsın,
İçimde, dışımda,
Benliğimde, hayalimde.
Yürürken şu çamurlu yollarda,
Sen varsın hep yanımda.
Sağ kolum sıcacık bu soğukta,
Derin bakışların beni,
Dipsiz kuyulardan çıkardı,
Yaşadığımı farkettim birden,
Hayatı senin gözlerinde tanıdım ben.
Buğulu bakışların,
Seni seviyorum.
İşte bak, seni seviyorum diyorum,
Sen duymasan da.
Seni özlüyorum,
Sensiz geçen her gün eritiyor yüreğimi,
Sen hissetmesen de.
Ne kadar çok isterdim birine dostum demeyi,
Yanıma çıkarsızca yaklaşan,
Riyasızca konuşan benimle,
Gerçek gülüşlerinde saklı benim dostum.
Severse olduğum gibi sever beni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!