Sen hey gece,
Söyle bana,
Neşe misin,
Hüzün mü benim için.
Aslında mutluyum,
Yalnızken seninle.
Bir çocuk var içimde,
İstekleri sınırsız.
Bazen akıllı uslu, adam gibi,
Bazen mız mız mı mız mız.
Bir çocuk var içimde,
Mutluyum desem yalan olur,
Ben pek tadamadım bu duyguyu.
Didişirken birbiriyle insanlar,
Yaşayabilir miyim mutluluğu?
Doğru, yalan olurdu mutluyum desem,
Hiç savaşılmadan geçirilen,
Kalır mı avuçlarımda kokun,
Beraber yürüdüğümüz yollarda,
Gölgen yürür mü yine yanımda.
Her an seni görme coşkusuyla,
Hangi sabah uyanırım erkenden.
Ve güneş yine saçar mı ışıklarını,
Açmış çiçeklerim yine,
Her gün onları seviyorum diye.
Bakınca açık gözleriyle onlar,
Sevinirim dünyalar kadar.
Açsınlar istiyorum her gün,
Açılıp da,baksınlar bana.
Sensizlik, yüreğimde bir kor gibi,
Alevlenir, seni düşündükçe.
Yüreğimi bir baştan bir başa deler,
Alevlendikçe yakar.
Yaktıkça eritir,
Bitirir beni.
İşte ayrıldık sonunda,
Şimdi sen,
Daha mı mutlusun bensiz.
Ben mi?
Ben ha!
Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum artık,
Sen üzülünce,
Şimşekler çakar,
Bulutlar ağlar,
Ben ağlarım.
Bakarım camdan,
Ağlayan bulutlara,
Oyuncaklarım var benim,
Tıpkı çocuklarınki gibi.
Hiç bozulmadıkları için,
Asla üzmezler beni.
Dertlerim, tasalarım birer oyuncak
Benim için.
Öyle yaşamalıyım hayatı,
Çalmadığım bir tek kapı kalmamalı,
Öğrenmek için.
Tanımadığım insan kalmamalı,
En uzak diyarlarda bile olsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!