Korkuyorum şimdi
Çünkü Çıplak ayaklarımla yürüyorum aşk üzerinde
Geçmişin acıları ellerimde
Bir Heycan yüreğimde
Korkuyorum işte bu yüzden
Mutlu olmaktan korkar mı insan
Cezam mı bu şimdi anlayamadım
Cezamsa kaleminden, canın sağolsun
Küsmekse böylesi olur mu reva
Yetim kalbim bir de öksüz mü olsun
Sevmek sermayemdi etmedim vuslatı kâr
Merak edersin belki diye söylüyorum
Ağlamıyorum öyle bağıra bağıra
Biliyorsun gerçi hiç ağlayamadım öyle
Sessiz ağlarım ben geceleri
Yorganı başıma çekip
Şimdi hem gündüzleri
Merhaba doğan güneş
Yeni gün merhaba
Merhaba sabah meltemi
Deniz, kum, yosun merhaba
Merhaba mandalina ağacı
Minik salyangoz yalnız serçeler
Münasebetsizdir aşk
Olur olmadık zamanda gelir
Hep yanlış zaman seçer
Ya geç kalır, ya erken gelir
Ya akıl başta değilken
Ya da iş işten geçmişken...
Sevgiyle tutulan eli bırakmak ne acıdır
Ne acıdır bırakmak zorunda kalmak
Yüreğin akarken her bakışında gözlerini kaçırmak ne acıdır
Mutlu olmak varken mutsuzluğa yelken açmak
Yol vermek sevdaya ne acıdır
Geceleri gözyaşlarıyla ıslanmış bir yastıkta uyumak
Ne çıkardı şu kahveyi beraber içseydik
Denizi koklasaydık, yıldızları saysaydık
Uzaklığımızı, yasaklığımızı unutsaydık
Birkaç saat olsun mutlu olup avunsaydık
Ben mi istedim böyle acıyı
Yarım kalacak bu ağır romanı
Değişir sandığım kara yazımı
Yazan Kalemi kırmış, vermiş kararı
Neden sustun şimdi,
anlatmak isterken gözlerin
binlerce
yılın geride bıraktıklarını? Neden sustun şimdi
dindirmek isterken ellerin
binlerce
Hatıran kaldı bana
Göğsümde batan yara
Alıştırdın gözlerimi yeniden ağlamaya
Ve Küsmeyi uykuya
Boğazda düğüm düğüm ama
Feryat figan neden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!