Ahmet Mercan Şiirleri - Şair Ahmet Mercan

Yeşildim
Yağmur rüzgar geçti
Güz geçti kışlar geçti
Gülümsedim
Yeşerdim
Yeşerdikçe yarınlara umutlarla

Gel ey yâr üşümüş tenim sıcağını bekler
Çatlamış dudağım bir busenle bereketlensin
Cemre düşsün artık çorak gönlüme
Gözlerinden boyasın aşkının şuaları 7 renkle şu bulutlu ruhumu

Gelmedin kucak açtı gecem uykusuzluğa
Saat 1,50 çeyrek var umutsuzluğa
Boğazım gıcıklanıyor sesim kısık perişan
Nara attı efkarım umut sokaklarında

Bilemedim bu hicranın ömrü nicedir

Yüzüm hüzün döker
Dert dudağım büker
Avuntu bu da geçer
Doldururum çayımı
Acıyla Titreyen içim ısınsın
Bir yudum çay, bir yudum keşke

Sırdır bu deyip nicedir lâl ettin dilimi
Hem Kavurdun sinemi, kör ettin çeşmimi
Yâr yâr diye gezdirdin avare
Hem bu defa Giranguşane
Neylesin dil şad olmadı aşkınsız
Avutmadı ağyar bilakis eyledi dilhun

Düşle!
Parayla değil;
Korkma Ne çıkar düşlemekten...
Kime zararı olur?
Bakarsın nasibolur...

Susup sadece
Baksak göz göze
Dalsak öylece

Elim elinde
Uyku deminde

Gece çeliyor aklımı suçum yok
Uyku da vefasız çıktı
Demir alasım var
Bir çılgınlık yapıp

Susmayı bilseydi kalbimiz yazık

Benim için mi aşk iki kişilik değil mi
Sence bir heycan, mutluluk belki
Benim için mi zor Kaderin böylesi
Bende izi kalır da sende silinir mi

Hani bukadar arayıp da

Dinlenecek bir liman arar her yürek
Huzur bulacak, sükuna erecek
Bulunca demiratmak ister ya
Bazen hayatın dalgaları engel olur
Açıkta demirlemek zorunda kalır
Acı ama gerçektir böyle yetinmek...