Sevmek neydi?
Günleri yılları aynı 4 duvarı paylaşmak mıydı
Aynı çatı altında sıkılmaya katlanmak mı
Aynı sofrayı, aynı yatağı, yorganı paylaşmakla olur muydu sevmek
Mutluluk neydi?
Sen bana sevmeyi değil beklemeyi öğrettin
Zaten sevmeyi biliyordum ben
Ve seni arıyordum bunca yıl
Sen bana özlemeyi öğrettin
Zaten yoksun olduğum tek şeymiş varlığın
Sen benim dünyamsın, Nefesimsin
En mutlu ruyamsın
En sürpriz hikâyemsin
En uzak hayalimsin
En tatlı acımsın
En gerçek sevişimsin
Seni mi çekeceğim
Hayatımı seveceğim
Gülerek uyanacağım sabahları
Daha çok meyve yiyeceğim
Gurubu seyredeceğim günün sonunda
Seninle hayaller kurmayacağım
Tamam söz korkma sen
Şimdi ağlayacağım yarın değil
Vazgeçeceğim bukadar da mutlu olmaktan
Yol yakınken demiştin değil mi
Hani ben herşeyden habersizken ya
Bu çay senle içilmeliydi
Bu rüzgar seni de sevmeliydi
Ben gibi senin de Gözlerine dolmalıydı bu şehir
Burda tam şimdi muhabbetin belini kırmalıydık...
Sevmeyi sevdim en çok
İçten deli gibi
Kanımla, iliğimle
Aç, Uykusuz sevmeyi
Ağlamayı da sevdim, Özlemeyi de...
Göğsümde bıçak yarası gibi sızıyı da sevdim
Sevmek karanlık bir kuyudan çıkmaya benzer
heyecanla umutla tırmanırsın mutluluğa
Anlam kazanır herşey
Cevap bulur o güne kadar ki tüm "neden?"ler
Bunun içinmiş, bugün için beklemişim dersin
Güzelleşir dünya
Özgürlük mü?
Kim görmüş onu?
Kim elde etmiş?
Dilden dile dolaşan bir define gibi
Ya da kayıp şehir atlantis gibi
Neredeymiş, nasılmış?
Neden yaptın bunu bana
Görmedin mi her yanım yara
Kaşımaktan vazgeçtiğim nicesinin yanına
Neden bir de sen açtın sığdı mı vicdanına
sanmıştım yaralarıma merhem olacaksın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!