Mevsim hep kış kalsaydı, belki ben de ağlardım.
Hem de çığlık çığlığa! Sesim “seni” geçerdi.
Yaram hep kanasaydı, bin “kor” ile dağlardım.
Bilmesem, görmeseydim; bir yaz geleceğini.
Hayat hep “siyah” değil, bahtlar hep “kara” değil.
Ey susuz çöllere su, bak ben de çok susuzum!
Günah kalbimde pranga; neşesiz, huzursuzum.
Öyle bir karanlıktayım, önümü görmez gözüm.
Yüreğimde bir ümit, semaya kalkmış elim.
Ey kâinatın fahri, kapında dilencinim…
Sanmasın kimse zillet, bu benim tek şerefim!
Kocamış kışın ardından, nazenin bir bahar gelir.
Ve omuzlarımdan alır, geçmiş ayların hüznünü.
Her çiçek bir soru sorar, her âşık bir cevap verir.
Kalpler kalpleri işitir, kör de bilir gördüğünü.
Kocamış kışın ardından, nazenin bir bahar gelir.
Her sabah 'bin' umutla 'baharına' uyansam.
Gökten, semadan alıp saçına 'yıldız' taksam...
Gene de şemsî suretin... Hakkınca süslenmez ki!
Güneş böyle gülerken, yıldızlar görünmez ki...
Sen gidersen, ben eksik kalırım...
İlhamını kaybeder sanki mısralarım.
Cümlelerim tamam olmaz...
Sensiz ben hep yarımım.
Sen gidersen, ben eksik kalırım...
Bilmez gibi konuşursun, sana dair hislerimi.
Belki de saklanıyorsun, sağırlığın kalesine.
Öylece yürüdün gittin, duymaz oldun sözlerimi.
Duymamak çare olur mu, natuvanın nalesine?
Bilmez gibi konuşursun, sana dair hislerimi.
Mısralarım yalan söyler, senden gayrı yâr sevince.
Ona yazdığım şiirler, sana yazıp bozduklarım.
Israrlarım boşa gider, senden ümit gelmeyince.
Sonra gezdiğim şehirler, zindanımdır, adımlarım.
Mısralarım yalan söyler, senden gayrı yâr sevince.
Bak hayatım ellerinde, yum hadi ellerini...
Ellerini, ellerimden sakın bir ömür çekme.
Ne olur benimle kur, artık hayallerini...
Hayallerinden beni, bir ömür mahrum etme.
Bahardan mıdır, nedir? Bedenim latifleşti.
Sevgilinin gözlerinde bulamazsın sabahı.
O gözlerin üzerine “fena” mührü basılmış.
Şu firkatler mahvediyor, nefste kalan tamahı.
Gidenlere, kalanlara kara yazı yazılmış.
Sevgilinin gözlerinde bulamazsın sabahı.
Gözlerinden sonsuzluk, doğduğu gün çalınmış.
Geç kalınmış itirafın bir anlamı olur mu ki?
Zamanı geçince aşkın; geri kalan, cümle yalan.
Yüzün kedere alışmış, tebessümün durur mu ki?
Siteminden vazgeçer mi, şehvetini bir kez tadan.
O yüzden hiç açmayalım, bahsini yeniden aşkın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!