Ahmet Kurt Şiirleri - Şair Ahmet Kurt

Gölgesine yatıp, sözden yorulduk,
Hedefler ne idi, düz yoldan saptık.
Yeni yeni tarif, lügatlar bulduk,
Başöğretmen yapıp harfleri sattık.

Barış furyasıyla gitti hürriyet,

Hüzünle yoğrulan mirastan olsa,
Karayla söylenir türkümüz bizim.
Yanarız dalında bir çiçek solsa,
Yarayla söylenir türkümüz bizim.

Hayata yön veren garip olaylar,

Cevherler yetişir güzel yurdumda,
Rahmetle mevsimler ürüne durmuş.
Doldurup hurcunu Korkut Atamdan,
Gönül deryasına Akengin konmuş.

Çifte minarede kılıp namazı,

Derinden ses verdi, ruhuma ruhun,
Titredim, gönlümde çağladın yine.
Söylesem her şeyi bakıp yüzüne,
Kıyamaz gözlerim bağladın yine.

Bütün sırlarını gizlemiş mevlam,

Herkese verecek sevgin olmalı,
Aç yüreğini kapama yavrum.
Gönüle muhabbet nuru dolmalı,
Aç yüreğini kapama yavrum.

Kinden, husumetten arınsın yürek,

Artık yüreğimde dinmez bu sancı,
Yel estikçe tüter, yakar sevdiğim.
Adındır gönlüme kurulan hancı,
Beynimde şimşekler çakar sevdiğim.

Korkuda karanlık kâbusa döner,

Dışarda ayaz var, içimde boran,
Yediveren güllerine tutundum.
Ben miyim gönlünü bir ömür yoran,
Bal damlayan dillerine tutuldum.

Suladım, büyüttüm harmana erdim,

Neden sevdin diye sordun
Yanağında beni sevdim,
Öyle vakur duruyorsun
Şekil veren geni sevdim.

Gözlerinden göğe çıkan,

Bütün güzelliğin adına “HASRET” dedim.

Sılayı özledim, dostu özledim,
Güzelliğe hasret dedim her mevsim.
Zamana pervasız yollar gözledim,
Güzelliğe hasret dedim her mevsim.

“Dostum saz şairi Bayram Erdoğan’a “

Açlığı unuttum, hüznüne doydum,
Halimle ikbali görene hasret,
Çaresiz elimi koynuma koydum,
Almadan hakkını verene hasret